'Goedemorgen' hoorde ik achter me. Een man met een hond verscheen. En terwijl we beiden naar het prachtige uitzicht over de IJssel keken zei hij: 'Jammer dat je het nooit zo mooi op de foto krijgt he?'

'Mij lukt dat wel hoor', zei ik en klikte nogeens met mijn smartphone. Ik zag aan zijn gezicht dat hij me niet echt geloofde. Glimlachend keek ik nog een keer naar dat magische beeld voor me voordat ik weer op de fiets stapte om naar mijn vaste zwemplekje te gaan.

De teleurstelling die deze man vaak ervaarde bij het maken van een foto als deze zul je misschien wel begrijpen. Het lukt namelijk vaak niet om een mooi moment als deze op een manier vast te leggen dat het net zo mooi op foto overkomt als in het echt. Maar ik ga je in dit blog vertellen hoe ook jij een foto als deze het beste kunt maken.

Lichtverschil

Wanneer je een zondsopgang of ondergang als deze fotografeert dan heb je te maken met een groot lichtverschil. Al is het licht nog niet of niet meer zo sterk als overdag, het blijft het licht van de zon en je fotografeert tegen het licht in. Wanneer je een foto maakt van alleen de lucht, dan zal je smartphone precies het juiste licht meten en wordt de foto vaak uit zichtzelf al prachtig. Maar wanneer je zoals hier ook een stuk land op de foto zet dan heb je te maken met een groot lichtverschil. En omdat contrasten op een foto sterker worden dan hoe wij het met onze ogen zien, zal of de lucht veel te licht worden of het land veel te donker. Wanneer de lucht te licht wordt, dan worden de kleuren flets en komt de zonsondergang niet mooi over. En wanneer het land te donker is dan wordt de helft van je foto grauw en soms helemaal zwart, daar heb je dus niks aan.

Het is belangrijk dat je tijdens het fotograferen je belichting baseert op het lichtste deel van de foto. Dit doe je door tijdens het fotograferen met je vinger op het scherm te drukken ter hoogte van het lichtste en kleurrijkste deel in de lucht. Je ziet dan direct in beeld dat hij die kleuren heel mooi intens maakt. VInd je het resultaat toch nog iets te licht en niet kleurrijk genoeg, dan kun je na het drukken op je scherm het kleine zonnetje wat dan verschijnt op die plek wat naar links of naar beneden schuiven. Je foto wordt dan nog iets donkerder en dus kleurrijker. Je ziet dan ook meteen dat het land meteen heel erg donker wordt, maar dat is ok, want dat gaan we later oplossen. Wanneer je met een gewone camera fotografeert dan kan dit probleem worden opgelost met een grijs verloop filter. Je zet dan een donker filter voor de lucht waardoor je het lichtverschil eigenlijk opheft en je op die manier zowel de lucht als het land goed belicht in beeld krijgt.

Maar met de smartphone maak je achteraf het verschil minder groot.

De originele foto                                                                                            De foto na bewerking

Bewerken

De foto waarbij het land te donker is ga je vervolgens bewerken in een bewerkingsappje. Ik gebruik zelf Photoshop express op mijn telefoon, maar er zijn vele appjes die je daarvoor kunt gebruiken. 

Er zijn dan maar een paar dingen die ik doe. Ik pas ten eerste de helderheid wat aan. Let op, verwar dit niet met de belichting. De helderheid in Photoshop vergroot het contrast in de middentonen. Dat betekent dat de details wat duidelijker worden en er bijvoorbeeld wat meer leven en kracht komt in de foto. Vooral het gras wordt er mooier van en lijkt direct ook al wat lichter te worden. Om de lucht nog iets intenser te maken schuif ik de nevelreductie vaak iets naar rechts, niet teveel want dan kan het erg onnatuurlijk worden. En dan komt het belangrijkste, ik schuif de schaduwen zover naar rechts als nodig is. Hierdoor wordt het land lichter en beter zichtbaar en is de foto veel meer in balans. Zo zie je zowel de lucht als het land goed en bevaltten ze beiden mooie kleuren.
Mocht het zo zijn dat door het opvoeren van de nevelreductie er teveel blauw in de lucht is gekomen, dan kun je de kleurtemperatuur nog wat warmer zetten door ook een stukje naar rechts te schuiven. Hierdoor wordt het blauw weer meer de originele warme kleur en vaak wordt het gras er ook nog warmer en kleurrijker van. Als laatste kijk ik dan of ik de zwarttinten nog iets naar beneden kan zetten, dus schuiven naar links. En klaar is je foto. Je foto komt dan goed overeen met hoe wij de situatie met onze ogen zagen.

Wil je veel meer tips over hoe je met jouw smartphone de beste foto's maakt, doe dan mee met de leukste en meest uitgebreide online smartphone training die er te vinden is, SmartSocials.

Er moet me iets van het hart. Steeds vaker zie ik dat fotografie gebruikt wordt om mensen verdrietig en onzeker te maken. Terwijl het juist zo'n enorm krachtig middel is om mensen heel erg blij te maken. Als er na het zien van dit filmpje één persoon is die zijn verantwoordelijkheid hierin gaan nemen ben ik al heel blij, maar nog mooier zou het zijn wanneer dit bij heel veel mensen gebeurt en we elkaar hier ook bij kunnen helpen. Fotografie is te mooi om een ander er verdriet mee te doen.

Dus laten we lekker veel foto's van puppies, zonsondergangen, regenbogen, mooie mensen en al het andere dat onze aarde zo mooi maakt verspreiden en zo een ander gewoon een grote glimlach op het gezicht geven.

Doe je mee?
 

Een camera werkt als een vergrootglas, letterlijk en figuurlijk. De afgelopen 17 jaar dat de Powershoot als merknaam bestaat, heb ik deze uitspraak vaak gedaan. En in die jaren heb ik voor mezelf steeds meer redenen gevonden die deze uitspraak bevestigen. Graag wil ik in dit blog er een paar met jullie delen, vooral om te laten zien hoe bijzonder fotografie eigenlijk wel niet is.

Allereerst legt het de persoon die voor de camera staat onder een vergrootglas. En dat idee voelt voor de meeste mensen niet heel prettig. We hebben allemaal van die minder leuke oordelen over onszelf. Neus te groot, kin te klein, onderkin te groot, ogen te klein, huid te rimpelig, tanden te scheef, en ga zo maar door. Wanneer je iemand het onderwerp van de foto maakt, wordt het gezicht of lijf letterlijk uitvergroot voor de camera en worden tegelijk die oordelen ook uitvergroot. Zolang we onszelf voornamelijk met een zelfgekozen uitdrukking op het gezicht in de spiegel zien valt het nog wel mee. Dat gezicht kennen we goed. Maar wanneer we dan pontificaal groot in beeld verschijnen op de foto, dan zijn we verward omdat het niet ons spiegelbeeld bevat (maar het omgekeerde en echte beeld) en blijkt dat we in ons hoofd toch vaak vasthouden aan het beeld van een aantal jaren terug. Vooral vrouwen zijn hier best goed in. De camera kan meedogenloos zijn wanneer hij het realistische beeld naar voren laat komen.

Wat je je hierbij altijd moet realiseren is dat het beeld dan wel door een camera wordt vastgelegd maar meestal in opdracht van de persoon achter de camera die er niet altijd verstand van heeft. En o wat kan er dan veel fout gaan. Hard licht, onderbelichting, verkeerde beeldhoek, slechte timing, allemaal zaken die iemand niet direct mooier maken.

De lens lijkt letterlijk in te zoomen op alles wat we niet zo mooi vinden aan onszelf. En op die foto zien we dan bijvoorbeeld die te grote neus dan toch sneller dan die mooie ogen die erboven zitten.

Dit klinkt misschien nog niet heel positief (dat is het wel en daar kom ik zo op terug), maar er zijn ook vele mooie kanten aan die uitvergroting. Naar de meeste mensen kijken we over het algemeen niet heel uitgebreid. We kijken vluchtig. Aan de ene kant omdat we het ongemakkelijk vinden om lang naar iemand te staren, maar aan de andere kant omdat er naast die persoon zoveel anders te zien is. Wanneer je op je werk bent ga je waarschijnlijk niet eens lekker uitgebreid een paar minuten intens naar iemand staren. Ik denk niet dat de gemiddelde collega dit heel erg op prijs zal stellen. Maar ik kan je vertellen, het is wel heel erg leuk om dat te doen. Wanneer ik portretten maak van iemand, dan is dat precies wat ik doe. Ik noem het vaak legitiem gluren, waar je in het dagelijks leven niet de kans voor krijgt, behalve misschien tijdens een romantische etentje wanneer je verliefd bent.

Omdat de lens uitvergoot en ik tijdens een shoot zo'n 1.5 uur lang door die lens naar iemand kijk, zie ik alles beter en zonder afleiding. En dan zie ik zoveel details aan iemand die zo prachtig zijn. Hoe langer ik kijk, hoe meer ik er zie. En dat is belangrijk als fotograaf, steeds meer mooie dingen zien in iemand, die je dan vervolgens ook kunt vastleggen. En wanneer je dat als fotograaf op de best mogelijke manier doet, dan gaat de persoon het zelf ook zien. Een camera kan iemand maken of breken. En ik wil dat eerste, ik wil laten zien hoe mooi hij of zij is.

Dat vergroten vindt op verschillende momenten en bij verschillende soorten foto's plaats. Bij het maken van een macrofoto kan een lens details laten zien in iets heel klein dat we met het blote oog niet kunnen zien. Maar het kan ook een verhaal versterken, vreugde of verdriet of humor uitvergroten. Een goede foto kan de vrolijke sfeer op een feestje uitvergroten maar het kan ook de angst en verdriet tijdens een oorlog laten zien. Je kunt inzoomen voor het laten zien van details of juist uitzoomen om een beter beeld van het geheel te krijgen.

Door het gebruik van verschillende technieken kan de nadruk meer op iets worden gelegd door bijvoorbeeld de achtergrond vaag te maken of verschillen in licht te benadrukken. Een camera kan ons op deze manier ook echt leren om anders naar de dingen in ons leven te kijken. Ook ben ik erachter gekomen dat veel processen die zich afspelen in een camera, ook in ons leven aanwezig zijn. En dan kan het soms heel verhelderend zijn om te zien hoe een camera met een bepaalde situatie omgaat. Ik ben hier zelf enorm enthousiast over en in mijn nieuwste trainingen ga ik hier dan ook dieper op in.

Maar toch wil ik nog even terugkomen op die eerste uitvergroting waar ik het over had. Dat de camera onze uiterlijke kenmerken maar ook onze visie op onszelf uitvergroot. En dat hierdoor ons lichaamsbeeld en zelfbeeld Dat is één van de redenen waarom we ons voor een camera niet zo lekker en ontspannen voelen. Maar omdat die camera dat laat zien, kunnen we het op dat moment niet negeren. En dat negeren, dat is iets wat we vaak liever wel doen. Wegdrukken of verstoppen. Want ook al zijn veel oordelen over onszelf best hardnekkig, we lopen er vaak niet mee te koop en willen ze vaak ook niet voelen. En door middel van heel verschillende zaken zoals make up, haardracht, kleding, ons intellect, humor, maniertjes, status, baan, auto, vrienden, sociale omgeving enzovoort enzovoort, verhullen we ze een beetje. En dat is nu juist wat die camera niet doet, die kijkt dwars door maskers, sluiers en welke vorm van verhulling dan ook heen. En dat voelen we allemaal. Voor die camera lukt het ons vaak niet om de zekerheid die we uit die verschillende zaken halen vast te houden. De camera vergroot dus de onzekerheden uit die we normaal gesproken vaak redelijk goed weten te verstoppen. En weet je, dat begint bij veel mensen al een paar dagen voordat ze daadwerkelijk voor die camera staan. Alleen het idee al dat ze gefotografeerd gaan worden zorgt voor angst en onzekerheid. Want we weten wat ons te wachten staat, hoe we ons gaan voelen en dat we niks hebben om aan vast te houden. En dan zijn we opeens naakt en onszelf.

En juist daar ligt het goud. Want vanuit die kwetsbare situatie, ver uit je comfortzone verwijdert, kun je grote stappen maken. En ik weet uit ervaring dat dat niet eens moeilijk hoeft te zijn maar vaak juist heel makkelijk en op een blije ontspannen manier kan gaan. Uit je comfortzone stappen kan ook op een heel vriendelijke en blije manier.

Het vergt wel iemand die achter de camera staat die zich van dit proces bewust is en hier op een fijne manier mee omgaat. En het vergt ook een persoon voor de camera die bereid is om het aan te gaan. Wanneer aan beide kanten van de camera deze verantwoordelijkheid genomen wordt, dan kan een camera wonderen verrichten.

Wanneer er achter die camera niet iemand staat die je daarbij kan of wil helpen, wat dan? Dan zijn er alsnog veel dingen die jij zelf kunt doen om het jezelf makkelijker te maken. Een klein simpel voorbeeld, altijd stevig staan. Wanneer je geaard bent en met beide benen stevig op de vloer staat, dan krijg je de kracht van de aarde cadeau. De oordelen in je hoofd gaan dan minder makkelijk met je aan de haal. Stevig staan doe je heel simpel door je voeten ver uit elkaar te zetten. Je geeft jezelf op die manier een stevige fundering. Om dit kracht bij te zetten kun je elke voet met een stamp op de grond neerzetten, dan ben je je nog meer bewust van het feit dat hij daar stevig staat. Er zijn nog veel meer dingen die je zelf kunt doen. Wil je weten wat al deze dingen zijn? Doe dan mee met de online Masterclass voor altijd mooier op de foto. Wil je er liever live en met meerdere mensen mee aan de slag, dan is de SmartShoot een waar feestje met vele prachtige foto's, verbinding met fijne mensen en blije herinneringen tot gevolg. 

Laat dat vergrootglas zijn werk maar doen!

Volg je me al op Tiktok?

En instagram?

Bijna iedereen die ergens in de afgelepen 1,5 jaar door mij is gefotografeerd of bij mij een training heeft gevolgd, die is haar tegengekomen. Ze heeft je ontvangen met haar favoriete knuffel in haar bekkie, ze heeft je aan het lachen gemaakt of misschien heeft ze je wel extra op je gemak gestelt. 

Ik wil met fotografie iets magisch verspreiden. En Puna maakte zeker deel uit van die magie. Ze had iets over zich waardoor zelfs de mensen die niet van honden houden geraakt werden. 

Ze is er niet meer. Op goede vrijdag heeft ze haar oogjes voor altijd gesloten. Omdat ze niet alleen mijn allerliefste maatje was en mij elke dag weer liet zien wat onvoorwaardelijke liefde is, maar ook zo'n magische aanwezigheid was in mijn bedrijf, wil ik hier heel graag deze ode met jullie delen.

Puna, the Movie.

Via alle kanalen word ik overstelpt met lieve berichten. Dank jullie wel daardoor. Onze band was voor de buitenwereld meer dan overduidelijk. Ik voel me gedragen tijdens het grote verdriet.

In al die jaren dat ik trainingen hoor ik steeds weer van cursisten dat ze tijdens het fotograferen vaak tijdsdruk ervaren. Op de één of andere manier denken veel cursisten dat een foto altijd snel gemaakt moet worden. Er wordt dan heel veel druk en stress ervaren en door die druk wordt de ingewikkelde techniek vaak vergeten. Natuurlijk komt het weleens voor dat er totaal onverwacht iets gebeurt en je heel snel moet reageren en een foto moet maken. Maar in de meeste gevallen is niemand die van jou verwacht dat een foto snel gemaakt moet worden en ben je vaak zelf de enige die er tijdsdruk op legt. Ik heb me de afgelopen jaren natuurlijk heel erg vaak afgevraagd waar dit door komt. Misschien is het omdat we inderdaad heel druk zijn, maar misschien komt het ook omdat we inmiddels met onze smartphone gewend zijn om heel snel te kunnen fotograferen. Ik denk ook dat cursisten gewoon de overtuiging hebben dat je als fotograaf snel moet werken. Ook laten de fabrikanten van camera's ons geloven dat het allemaal bijna vanzelf gaat. Maar dat is natuurlijk niet zo. Hoe goed die camera's ook zijn, fotografie blijft een echt vak. Het vergt veel tijd, aandacht en oefenen om je de ingewikkelde techniek echt eigen te maken. En dat werkt het beste in alle rust, zodat je met veel aandacht alle stappen steeds kunt doorlopen.

In dit blog wil ik graag wat eenvoudige maar belangrijke tips met je delen om ervoor te zorgen dat zowel jij als de mensen om je heen die druk niet ervaren, en fotografie een blije in plaats van een stressvolle bezigheid wordt.

Vind de rust in jezelf

Allereerst is het natuurlijk het belangrijkste om jezelf die tijd te gunnen en die ruim te reserveren in je agenda. Even snel tussendoor met je camera op pad, is meestal geen goed idee. Zeker niet wanneer je de techniek nog niet beheerst.

Wanneer je op een plek bent aangekomen, of dat nu in de natuur is of midden in de stad, zorg eerst dat je letterlijk en figuurlijk landt op die plek. Ga zitten en kijk om je heen. Luister, voel en glimlach. Voel je voeten stevig op de grond en adem langzaam en diep. Wanneer je echt direct die camera uit je tas pakt heb je meteen het gevoel dat je iets moet, maar aankomen is eerst een veel beter plan. Je kunt veel lekkerder fotograferen wanneer je je eerst verbonden hebt met de plek.

Bereid je in alle rust voor

Wanneer je het gevoel hebt dat je er echt bent en de rust in jezelf hebt gevonden, ga je dan in alle rust voorbereiden. Maak je een landschapsfoto, zet dan bijvoorbeeld rustig je statief en je camera neer. Zet je camera aan en check alle instellingen, staat er niet nog iets raars ingesteld, bijvoorbeeld een heel hoge ISO van het feestje van gisteren? Maak een inschatting van de lichtsituatie, heel licht of heel donker, en maak dan alvast een basisinstelling die daarbij past. Vervolgens ga je aan de slag met je instellingen stap voor stap goed te maken voor deze lichtsituatie en voor het effect dat jij wilt bereiken op je foto. Stap voor stap werkt hierin echt het beste omdat je bij fotografie aan veel dingen moet denken. Maak een aantal proeffoto's en kijk goed naar het resultaat. Wanneer dat goed is ga je pas echt fotograferen. Dan pas maak je die prachtige compositie. Ben je niet zeker van je instellingen? Maak dan de foto met verschillende instellingen. Maak bijvoorbeeld een belichtingstrapje, dus dezelfde foto steeds een beetje lichter of donkerder. Later op je computer kun je dan beter zien welke het beste was.

Gaat het om bijvoorbeeld een straatfoto, dan ga je op dezelfde manier te werk. Je maakt je instellingen alvast voordat je iets ziet dat interessant is om te fotograferen, doe dat terwijl je toevallige voorbijgangers fotografeert. Wanneer je dan uiteindelijk iemand voorbij ziet komen die wel interessant is, dan hoef je alleen nog maar te richten en te klikken. Het voorwerk is dan al gedaan.

Heb geduld

Zowel bij straatfotografie als natuur fotografie heb je veel geduld nodig. Dat landschap vraagt misschien nog om iets extra's. En als je maar lang genoeg wacht dan kan het zomaar zijn dat er een prachtige zwerm vogels langs vliegt die het plaatje compleet maakt. Of dan loopt er in de verte misschien wel een klein meisje met een rood jasje over dat bospad. Net een detail die je nog nodig had. Zo gaat het ook met straat fotografie. Als je maar lang genoeg wacht dan gebeurt er vanzelf iets. En ook daarvoor heb je dus echt die grote streep in je agenda nodig. Fotografie wordt op deze manier veel meer meditatief en het geeft je rust in plaats van stress.

Durf duidelijk te zijn

Wanneer er andere mensen bij betrokken zijn dan is het goed om heel duidelijk te zijn tegen die mensen over de tijd die je nodig hebt. Wat ik cursisten het vaakst hoor zeggen is dat ze iemand niet zo lang kunnen laten wachten. Maar wie zegt dat? Wanneer je een portret van iemand gaat maken, zeg dan van te voren al hoeveel tijd ze daarvoor moeten reserveren. Wanneer iemand van te voren weet hoelang het gaat duren dan is er voor hen geen reden om te denken dat het snel moet, en hoef jij dat dus ook niet te voelen. Tijdens het fotograferen is het van belang dat je duidelijk aangeeft dat je in het begin met de instellingen bezig bent. Dus zeg zoiets van: 'Ik moet eerst mijn instellingen in orde maken en dat kan even duren. Ga jij maar gewoon lekker hier staan, en geniet van de omgeving. De foto's die ik maak die zijn nog niet voor het eggie en het maakt dus nog niet uit hoe je staat of hoe je kijkt. Wanneer de instellingen goed zijn, dan kunnen we beginnen en dan laat ik het je weten.'

Dit helpt echt enorm om de druk ervan af te halen. Je kunt dan in alle rust met je instellingen aan de slag en wanneer die goed zijn kun je los gaan in het fotograferen. Je kunt dan ook veel meer aandacht hebben voor je model en echt contact maken omdat je je niet meer druk maakt om de instellingen. Natuurlijk hou je in de gaten of alles nog goed gaat en of je iets bij moet stellen. Maar de basis is er. Ga je weer naar een andere plek met andere lichtsituatie, dan doe je dit hele verhaal opnieuw.

Iedereen die voor jouw camera staat die wil dat je goede foto's maakt. Dus het is alleen maar in hun voordeel om de tijd te nemen.

Nu zijn er natuurlijk altijd mensen die haast hebben. Wanneer ik portretten bij een bedrijf maak dan zorg ik dat eerst alles in orde is voordat ik de medewerkers ga fotograferen. Ik ga eerst in alle rust een plek zoeken met goed licht, en maak bijvoorbeeld wat proeffoto's van mezelf. Ook vraag ik weleens aan bijvoorbeeld een receptioniste of zij of een andere collega even de tijd heeft om de proeffoto's te maken. Wanneer dan alles in orde is dan pas vraag ik die directeur voor mijn camera te komen en dan is het in een paar minuten gepiept.

Ga met de juiste mensen op pad

En die juiste mensen, dat zijn vaak niet je gezinsleden of je beste vrienden. Wanneer je met iemand bent die niks met fotografie heeft, dan kun je beter gewoon lekker je smartphone pakken en snelle kiekjes maken. Wanneer jij lekker op je buik in de moddel ligt om net dat ene mooie bloempje te fotograferen dan is het niet fijn wanneer je steeds hoort: 'Mam, gaan we nou!?' 

Ga alleen of met iemand op pad die ook aan het fotograferen is. Dan is er niemand die jou een gehaast gevoel kan geven.

Snel een compositie

Wanneer je weet dat het zo kan zijn dat je snel moet reageren op een bepaalde situatie en heb je moeite om met die snelheid een compositie te bepalen? Stel, je dochter zit op atletiek en ze kan elk moment langs rennen. Bedenk dan van te voren alvast waar je haar in beeld wilt hebben. Rent ze van links naar rechts en wil je haar links in beeld? Zet dan alvast je scherpstelvakje links, dan weet je zeker dat ze daar in je foto komt. Alles wat je vooraf kunt bedenken is meegenomen.

Bijna alles wat ik hierboven zeg klinkt misschien erg logisch. En toch zit het er bij de meeste mensen niet in dat je op deze manier te werk kunt gaan. Bedenk altijd, fotografen nemen voor een belangrijke shoot altijd de tijd. Elk beeld en elke persoon verdienen jouw tijd en volledige aandacht.

Vrouwen maken in een snel tempo hun opmars in de wereld van de fotografie. En dat is een groot geschenk voor ons allemaal. Het duurde even voordat we onze weg in dit zeer technische vak vonden, maar inmiddels zijn er steeds meer succesvolle vrouwelijke fotografen en vrouwen die er over schrijven of er les in geven.

Eerst maar eens even de cijfers

In een branche onderzoek uit 2010 van de fotograferen federatie, blijkt dat tot 1975 er maar 4% van alle fotografen vrouw was. Vanaf 2006 was dit percentage gestegen tot 32%. Gezien het feit dat zo'n 95% van mijn eigen cursisten vrouw is, denk dat vandaag de dag het percentage nog wel een stuk hoger ligt.

Tot nog niet zo lang geleden was het dus toch wel een echt mannen beroep. Eén van de redenen waarom er zo weinig vrouwen werkzaam waren in de fotografie is dat het echt een heel technisch beroep is. En dat was het zeker in de analoge tijd. Het fotograferen ging toen volledig op technische kennis omdat het resultaat van bepaalde instellingen niet zichtbaar was voordat het filmrolletje was ontwikkeld en afgedrukt. Met de komst van de digitale fotografie is fotografie meer visueel geworden en de gemiddelde vrouw doet het daar net iets beter op. Ik wil hiermee absoluut niet zeggen dat vrouwen niet technisch zijn, integendeel. Maar na het begeleiden van duizenden cursisten, waarvan de meesten dus vrouw zijn, denk ik wel dat ik zo brutaal mag zijn om een aantal stellingen hierover te maken.

Niet logisch

De reden dat wij de techniek van fotografie zo lastig vinden is omdat het in onze ogen niet logisch is. Alhoewel fotografie door de jaren heen toegankelijk is gemaakt voor iedereen, zeker door de komst van de digitale camera's, is de techniek dat eigenlijk niet. De benamingen en zeker de getallen die worden gehanteerd, komen voort uit de optica, een begrip dat onder andere ook in de astronomie wordt gebruikt. En berekeningen van bepaalde getallen worden onder andere gedaan met de stelling van Pythagoras.

Nu zit er achter elk technisch proces van elk apparaat natuurlijk heel ingewikkelde berekeningen, alleen wordt de consument daar meestal niet mee lastig gevallen. Op de knoppen van de gemiddelde magnetron staat gewoon het aantal seconden, stand 1 t/m 5 en of je hem wilt gebruiken voor ontdooien of koken. De hele techniek erachter, dat zal de gemiddelde gebruiker een worst zijn.

Bij de meeste apparaten is die doorvertaling naar de consument gemaakt. Maar niet bij de camera. Als consument moet je hiervoor eigenlijk een fotografie studie hebben gedaan. Op de één of andere manier hebben de makers er in het verleden voor gekozen om die doorvertaling niet te maken. En dat is de reden dat diafragma getallen bestaan uit bijvoorbeeld 5.6, 7.1 en 1.4. En om er nog wat logica in te gooien, een groot diafragma wordt weergegeven met een klein getal en een klein diafragma met een groot getal. Wanneer je bedenkt dat er toch best veel vrouwen zijn (zoals ik) die al moeite hebben met links en rechts uit elkaar houden, dan zijn getallen als dit best een behoorlijke kluif. Als we de logica erachter zouden begrijpen dan zouden we het nog wel wat sneller snappen maar wanneer je op Wikipedia leest dat het diafragmagetal van een lens of een lenzenstelsel gelijk is aan de brandpuntsafstand gedeeld door de apertuur (D), de diameter van de intreepupil, dan ben je mij in ieder geval al behoorlijk kwijt. En dit is maar één zin van een lang stuk waar ik alleen maar met een uitdrukkingloos gezicht naar kan staren.

En dan wordt het diafragma ook nog eens weergegeven met de F. De F van diafragma, haha.

Om mijn punt nog een beetje te versterken, geef ik nog één “leuk“ voorbeeld. De beeldhoek waarin we fotograferen, dus het aantal graden waarmee een lens de wereld in kijkt, verkregen door het in en uitzoomen. Die hoek waarmee we een beeld bekijken, zegt veel over het uiteindelijke resultaat van de foto. Je zou dus denken dat we deze hoek van een lens weergeven in het aantal graden. Maar nee, natuurlijk niet, dat zou te makkelijk zijn. Hier is gekozen om de getallen van de brandpuntafstand te gebruiken. Wanneer een bepaalde brandpuntafstand, bijvoorbeeld 24 mm, altijd eenzelfde beeldhoek aan zou geven, dan zouden we daar nog wel mee kunnen leven. Maar nee, ook dat is niet het geval. Bij de ene camera is 24 mm namelijk het getal voor groothoek. Maar bij een andere camera betekent 4 mm dat je fotografeert op de groothoekstand. Het verschil heeft te maken met de grootte van de sensor.

Wanneer je dus dat mooie ambacht fotografie wilt leren, dan moet je eerst door een berg van onlogische getallen en berekeningen heen om precies te weten waar je mee bezig bent. Nu zijn er natuurlijk best wel vrouwen te vinden die hiervan smullen en hierin niet onderdoen voor de gemiddelde mannelijke techneut. Maar ik kan je echt verzekeren, die paar duizend vrouwelijke cursisten die ik voorbij heb zien komen, die hoorden daar meestal niet bij.

Het vrouwelijk voordeel

Genoeg over waarom vrouwen minder geschikt zouden zijn als fotograaf. Want er zijn eigenlijk veel meer redenen waarom een vrouw juist wel heel geschikt is.

Toen ik een tijd geleden het boek “jouw verhaal, jouw kracht” las, van Elle Luna en Susie Herrick, zag ik daarin een lijst met vrouwelijke kwaliteiten, die ik meteen zo mooi kon doorvetalen naar waarom een vrouw magie kan creëren achter een camera. Ik quote hier even uit het boek, het onderscheidend hersenfunctioneren van vrouwen:

• Vrouwen hebben meer verbinding tussen de rechter- en linkerhersenhelft, dat wil zeggen: vrouwen kunnen gelijktijdig informatie ophalen uit verschillende kanten van de hersenen, en dat beïnvloedt het zogeheten intuïtief denken, of het snel nemen van effectieve beslissingen. Bovendien is het gelijktijdig toegang hebben tot de rechterhersenhelft, die wordt geassocieerd met creativiteit, of fantasie, een indicatie dat vrouwen beter compassie kunnen tonen en makkelijker verbinding kunnen maken met het moment.
• Vrouwen hebben een uitstekend werkgeheugen en verwerken meer emotionele informatie en input van de zintuigen.
• Vrouwen hebben meer 'bedrading' in het gedeelte van het brein dat de linkercaudatus heet, hetgeen wordt geassocieerd met sociale cognitie. Dit betekent dat vrouwen over het algemeen goede communicatieve vaardigheden hebben.
• Bij vrouwen hebben de spiegelneuronen een hogere dichtheid, hetgeen betekent dat vrouwen zich meer op hun gemak voelen in relaties omdat ze zich kunnen inleven in de emotionele ervaringen van anderen.
• Bij vrouwen komt oxytocine vrij in tijden van stress, en dat betekent dat vrouwen de neiging hebben om zorgzaam te zijn en vriendschappen aan te gaan wanneer ze onder stress staan, hetgeen hen in staat stelt tot solidair werken en het vormen van gemeenschappen in plaats van te vechten om middelen.

Al deze feiten laten in mijn ogen zo duidelijk zien waarom een vrouw, wanneer ze fotografeert, veel holistischer bezig is. Terwijl ze met de techniek bezig is, is ze ook in staat om te zien of een model zich wel of niet fijn voelt, kan ze zich beter inleven en is ze veel meer bereid om er alles aan te doen om het model een fijn gevoel te geven. Ook gaat de techniek veel beter samen met creativiteit en fantasie. En omdat we veel input krijgen van onze zintuigen zijn we ons van veel meer dingen tegelijk bewust waardoor we in elke situatie veel meer overzicht hebben. En dat kan in zoveel takken van fotografie heel fijn zijn. Bij een simpele landschapsfoto kan dit net dat ene detail betekenen wat de foto waanzinnig maakt.

Het resultaat

Juist door het inbrengen van deze vrouwelijke manier van werken in de fotografie, komen daar vaak foto's uit met zoveel meer gevoel en emotie, zoveel meer figuurlijke diepte (misschien ook wel letterlijke) en foto's met een grotere storytel factor. Een vrouw is meer op zoek naar die schoonheid die ze weer wil geven. Waar ik het verschil over het algemeen heel goed in zie is in naaktfotografie. De naaktfoto's die door vrouwen zijn gemaakt zijn vaak heel authentiek, de echte schoonheid en kracht van de vrouw komt daar veel meer in naar voren dan de gemiddelde naaktfoto die door een man gemaakt is. Het gaat voorbij de lichamelijke kenmerken, en meer over de vrouw. Kracht en kwetsbaarheid komen meer naar voren.

Ik denk dat je zelf ook wel heel wat voordelen kunt bedenken. En ben jij zelf zo'n vrouwelijke (amateur) fotograaf, dan nodig ik je uit om jouw eigen vrouwelijke kwaliteiten te zien, te erkennen en te gebruiken. Je hebt ze niet voor niks.

De 'regels' in de wereld van de fotografie zijn ooit bedacht door mannen. Ik heb die regels altijd genegeerd en heb mijn eigen regels en vooral mijn waarden en normen gevolgd. Bij fotoclubs, fotografie groepen op internet, en ook bij opdrachtgevers, worden toch nog vaak die mannelijke regels gebruikt. Ik daag je uit om ook jouw eigen regels te maken, die beter passen bij wie jij bent als vrouw. Laten we lekker opstandig zijn en met een grote lach op ons gezicht, de regels aan onze hooggehakte laarzen lappen.

Voeg ze samen

Voor mij als fotografie trainer, is het mijn grootste doel om dat vrouwelijke en mannelijke goed met elkaar in balans te brengen bij mijn cursisten. Ik zie bij veel vrouwelijke deelnemers toch vaak de angst voor de techniek en de overtuiging dat ze het misschien nooit echt goed zullen leren. Ik blijf er dan ook op hameren dat die technische kennis in orde moet zijn. Al moet ik het 80 keer uitleggen. Als je jezelf staande wilt houden in die mannenwereld, dan moet je ervoor zorgen dat je qua techniek niet onder doet voor de gemiddelde mannelijke fotograaf. Alleen dan kunnen jouw vrouwelijke kwaliteiten zorgen voor die extra magie in jouw foto's.

En de mannen, ik vind het juist fantastisch om hen wat meer de weg naar hun rechter hersenhelft te wijzen. Want een man die zich wat meer vrouwelijke kwaliteiten tijdens het fotograferen heeft eigengemaakt, die is onweerstaanbaar. Zoals fantastisch portretfotograaf Davy Mickers het zelf zei na een masterclass portretfotografie die hij bij mij volgde:

'Ik ben hier niet alleen als fotograaf wijzer van geworden, ook als mens heb ik een enorme boost gekregen.'

En dat is precies waar ik het voor doe. Gebruik je eigen talenten, en leer van een ander. Als we dat allemaal zouden doen, wat zou de wereld er dan mooi uitzien!

Inmiddels geef ik al bijna 18 jaar fotografie trainingen. En die vertaling van de techniek naar het vrouwelijk brein heeft zich steeds meer verdiept. En het gaat inmiddels veel verder dan alleen de uitleg van de techniek. Want wat als je de camera kunt zien als een leermeester. Wat als de camera met zijn hele eigen kijk op de wereld, ons veel wijsheid te brengen heeft. Wat als die camera ons anders naar onszelf en ons leven kan laten kijken? En wat als we deze wijsheid ook kunnen doorgeven aan anderen, ook weer door middel van die camera? Dan blijkt fotografie nog een magische vak dan je misschien al dacht.

In mijn twee nieuwe trainingen komt het allemaal aan bod. Voor de camera en voor de smartphone.

Laten we samen magie creëren. De wereld heeft jouw oog nodig! Vind samen met mij jouw magische klik.

Als portretfotograaf hoor ik van de mensen die voor mijn camera staan regelmatig hun ervaring met eerdere shoots. Gezien het feit dat ik al jarenlang onderzoek doe naar het gedrag van mensen voor de camera (en de oorzaken hiervan) intrigeert dit mij enorm. Het is ook de reden waarom ik dolgraag naar programma's als Next Top Model kijk. Ik let daarbij vooral op alles wat een fotograaf zegt, en hoe een model daarop reageert. Regelmatig gaan mijn haren overeind staan, zeker wanneer een fotograaf alle schuld van een in zijn of haar ogen slechte foto bij het model neerlegt. Wanneer ik een minder mooie foto van iemand maak leg ik de verantwoordelijkheid daarvan altijd bij mezelf. Dan was mijn timing niet goed of heb ik niet goed genoeg mijn best gedaan om de persoon een fijn gevoel te geven. Maar ook die verantwoordelijkheid is relatief. Het is namelijk een proces, een interactie tussen model en fotograaf, en dat gaat altijd op en neer. En tussen de fantastische foto's zitten altijd foto's die minder fantastisch zijn, het is het natuurlijke ritme, zoals dat van de maan, de golven van de zee, de ademhaling. Momenten van bloei en het vallen van de bladeren volgen elkaar op.

Momenten dat een model volledig contact met je maakt en terugkeert in zichzelf. Het één is niet beter dan het ander, alleen anders.

Ik schrijf dit blog niet om kritiek te hebben op dit programma of kritiek op fotografen in het algemeen die toch wel vaak kwetsbare jonge mensen fotograferen, al schrik ik wel vaak van wat ze tegen deze jonge mensen zeggen. Ik snap dat de modellenwereld een heel andere wereld is dan waar ik in zit. Ik snap ook dat je als model kunt leren om te luisteren naar de fotograaf zonder dat het je positieve zelfbeeld of zelfvertrouwen totaal vernietigt. Maar goed, dat is een onderwerp waar ik nog wel even over door kan praten wat ik nu niet zal doen.

Waarom ik over de modellenwereld begin, is omdat ik denk dat er fotografen zijn die vaak met professionele modellen werken, en hun 'normale'-mensen-model, te vaak als een professioneel model aanspreken. En dan kan er veel mis gaan. Een ongemakkelijk moment voor het model is dan nog het minst erge dat kan gebeuren. Minder fijn is het wanneer de woorden van een fotograaf iemand echt onzeker maken, al dan niet versterkt door ervaringen van dit model uit het verleden.

Vaak zegt een fotograaf alles met de beste bedoelingen en zeker niet met de intentie om iemand onzeker te maken. De kans is groot dat de fotograaf de situatie ook lastig vindt en niet over voldoende empathische en sociale eigenschappen beschikt om zo'n voor veel mensen kwetsbaar proces op de juiste manier te begeleiden. Er zijn fotografen die vooral heel technisch zijn en voornamelijk bezig zijn met hun camera, het licht en de compositie, en daarbij het model met al haar of zijn gevoelens een beetje uit het oog verliest. Het is vaak ook een ongewilde spiegel, zo'n ongemakkelijk model wat weer het één en ander uit het verleden van de fotograaf triggert. En vaak is het gewoon onhandigheid of onwetendheid.

Wat de reden ook is, alles wat een fotograaf zegt tegen een model, heeft impact en kan de manier waarop een persoon over zichzelf denkt en naar zichzelf kijkt, sterk beïnvloeden. En ja, je begrijpt het goed, niet altijd ten goede.

Hieronder een top 7 van dingen die je als fotograaf beter niet tegen je model kunt zeggen, zeker niet wanneer het een niet-professioneel model betreft. Ik verzin deze woorden niet zelf, het zijn letterlijk de woorden van fotografen tegen de mensen die in een later stadium voor mijn camera stonden. Soms was het model zich bewust van het feit dat dit niet zo aardig of handig was van de fotograaf en beter niet gezegd had kunnen worden, maar soms ook was het iets dat het model voor totale waarheid had aangenomen en dus dacht dat dit een 'fout' of 'sterk minpunt' van zichzelf was.

Hierbij de 'verschrikkelijke' top 7

1. Jij kunt beter niet lachen op de foto

Wat de reden van de fotograaf ook is om dit te zeggen, dit kan echt niet. Misschien vind je zelf iemands lach niet mooi of aantrekkelijk maar dat is niet aan jou. Je geeft iemand een heel slecht gevoel over de eigen lach en zegt iemand hiermee een bepaalde emotie niet te laten zien. De enige persoon die mag bepalen of er wel of niet gelachen wordt, en of dat wel of niet mooi is, dat is het model zelf. Wanneer het als fotograaf gaat om een project voor jezelf waar iemand ernstig moet kijken op de foto, dan is het iets anders. Maar nooit mag je iemand met het idee opzadelen geen mooie lach te hebben.

2. Je kunt beter niet lachen want dan worden je ogen te klein

Dat is net zoiets als zeggen dat iemand niet mag zingen omdat dan zijn mond openstaat. Van veel mensen is een normaal fysiek aspect dat de ogen klein worden of bijna dicht zijn wanneer ze lachen. Maar dat is geen reden om niet meer te lachen. Het is gewoon hoe die persoon eruitziet terwijl er gelachen worden, dat is niks goed of fout aan. Wil je ook foto's waar de ogen goed te zien zijn, zorg dan dat je de persoon met verschillende gezichten fotografeert, zorg dat je verschillende gevoelens bij de persoon naar boven haalt zodat verschillende gezichten worden getoond.

3. Je moet wel lachen hoor want je kijkt heel ernstig

Zeggen dat iemand moet lachen terwijl ze zich misschien helemaal niet blij voelen, daar bereik je geen blij model mee. Vragen om een lach wanneer die lach niet gevoeld wordt heeft juist het tegenovergestelde effect, het model gaat zich alleen maar ongemakkelijker en onzekerder voelen. Je zegt hiermee tegen je model dat het gezicht dat er op dat moment niet is, niet goed is. Maar elk gezicht is goed, of het nu wel of niet in jouw ogen leuk is voor de foto. Iemand gaat ontspannen en blij kijken wanneer je iemand ontspannen of blij maakt. En dat kun je doen door hoe je zelf kijkt, wat je doet en wat je zegt.

4. Draai je gezicht maar wat naar rechts want je linkerkant is mooier dan je rechterkant

Ik weet dat veel mensen zelf een favoriete kant van hun gezicht hebben en soms daar ook rekening mee houden terwijl ze op de foto gaan. Er zijn beroemdheden die nooit met hun 'foute' kant gefotografeerd willen worden. Dat is verder aan hen. Maar als fotograaf is het niet aan jou om dit voor iemand te bepalen. Iemand is altijd twee kanten, links en rechts. En hoeveel mooier de ene kant ook is dan de ander in jouw ogen, beide kanten van die persoon mogen gezien worden. Mensen zien in het echte leven ook beide kanten, dus waarom zou je een kant voor de foto verstoppen. Het is verloochenen van een deel van jezelf.

5. Je bent te groot (of te klein) dus je moet even wat zakken of op een stoepje gaan staan

Iemand is nooit te groot of te klein, het enige wat er bestaat is een lengteverschil tussen model en fotograaf. In plaats van te zeggen dat iemand te groot is, zeg ik altijd dat ik te klein ben. Ik leg dan ook uit dat het vaak niet mooi is om iemand vanuit een te laag standpunt te fotograferen dus ik zal plekken of situaties zoeken waarop ik iets hoger dan het model kan staan of ik zal vragen of het model iets kan zakken. Het model hoeft hiervoor geen verantwoordelijkheid te nemen, ik zal zelf voor de juiste situaties zorgen.

6. Zoals je nu kijkt is veel beter dan hoe je net keek

Het lijkt misschien positief, maar je veroordeelt alsnog een gezicht wat je model net had. Soms kijkt een model inderdaad even niet op zijn of haar mooist. Maar hoe je het ook wendt of keert, het is een gezicht van dat model. Al dan niet beïnvloed omdat het zich onzeker of ongemakkelijk voelt. Aan mij als fotograaf de schone taak om mooie gevoelens bij de persoon naar boven te halen waardoor er anders gekeken gaat worden. Hoe ik dat doe daar hoef ik het model niet mee te belasten.

7. Ik fotografeer je op deze manier zodat je ….... niet ziet

Je kunt op de stipjes van alles invullen. Bijvoorbeeld, ik fotografeer je wat meer van boven want dan valt je onderkin minder op. Natuurlijk probeer je als fotograaf iemand altijd zo voordelig mogelijk in beeld te brengen. Maar weet ook dat wat jij ziet aan een model als 'minder mooi', dat altijd een oordeel is. En het wil niet zeggen dat een model dat zelf ook zo ziet. Misschien is het model helemaal content met zijn of haar onderkin en hoeft het van het model zelf echt niet verdoezeld te worden. Het makkelijkste, voor zowel het model als voor de fotograaf, is wanneer iemand zelf vertelt hoe ze ergens over denken. Dan hoef jij niet voor die persoon te denken. Om die reden vraag ik aan het begin van de shoot of er iets is waar ik rekening mee moet houden. Is er iets aan je uiterlijk wat je altijd weer opvalt aan een foto en wat je niet mooi vindt? Wanneer iemand dan bijvoorbeeld zegt dat ze liever die onderkin iets minder in beeld willen, dan is het daarmee bespreekbaar gemaakt. Je kunt dan tijdens het fotograferen uitleggen dat een bepaalde houding of een bepaald standpunt ervoor zorgt dat het minder zichtbaar is. Alles waar over gesproken is, dat zorgt niet meer voor ongemakkelijke situaties.

Er zijn nog veel meer dingen die je als fotograaf kunt zeggen of doen die een negatief effect hebben op de shoot en/of het zelfbeeld van je model. Maar dit waren even de woorden die het vaakst voorkomen, die mij het vaakst worden verteld of die ik meerdere fotografen zelf heb horen zeggen.

Realiseer je altijd dat jij als fotograaf een belangrijke rol hebt. Je kunt het zelfvertrouwen van iemand letterlijk maken of breken. Zou je niet liever in de positieve zin hieraan willen bijdragen?

Wat je als fotograaf doet of zegt is een groot onderdeel van het slagen van een shoot met fijne foto's tot gevolg. Maar het is veel meer dan dat. Een groot deel van hoe iemand over zichzelf denkt en zich voelt voor de camera, daarvan ligt de oorsprong ver voor jouw tijd. Jij bent niet de oorzaak van een negatief zelfbeeld. Maar je kunt het wel opnieuw bevestigen. En het goede nieuwe is, je kunt het met wat jij zegt en doet verbeteren. Ik zie het dagelijks met mijn eigen ogen gebeuren. En je kunt mensen leren begrijpen wat er in hen gebeurt, en waarom ze zich voelen zoals ze zich voelen.

Er kan letterlijk magie ontstaan. Het mooiste dat iemand ooit tegen mij zei was dit: 'Ik heb in één middag met jou meer geleerd over mezelf dan in 3 jaar therapie.' Yep, dat is de kracht van een portretfotograaf.

Toen ik een aantal weken geleden die allerleukste kleurrijke muts in de etalage zag hangen, wist ik dat ik daarmee mijn nieuwe profielfoto's zou gaan maken. Ik vind winterse foto's altijd enorm leuk en dat is voor een groot deel te danken aan de leuke accessoires die je kunt gebruiken.

Na veel positieve reacties wil ik je hiermee graag vertellen hoe je zo'n portret op de beste manier kunt maken. Als je nu verwacht dat ik met heel ingewikkelde tips aankom dan heb je het mis. Want de eenvoud is wat hier het verschil gaat maken. Hier komen ze!

Licht en achtergrond

Er zijn verschillende soorten portretten die je kunt maken. Wanneer je iets meer van iemand wilt laten zien, bijvoorbeeld tot net onder de heup of iemand in zijn geheel, dan speelt automatisch de achtergrond veel meer mee in het beeld. Op dat moment ga je gebruik maken van een mooie achtergrond die echt een belangrijk onderdeel van de foto wordt. In dit blog wil ik het juist hebben over een meer close portret die je als profielfoto kunt gebruiken. Hierbij komt juist het gezicht van iemand groot in beeld en wil je dat de achtergrond zo min mogelijk meespeelt. De achtergrond is meer een sfeer dan dat er daadwerkelijk iets definieerbaars in te zien is. We willen bij een foto als deze de achtergrond juist zoveel mogelijk achterwege laten en het vormt op geen enkele manier de basis van de foto. Wat bij een close portret wel de basis vormt van de foto is het licht. Want wanneer je het gezicht van iemand goed wilt laten zien en ook mooi tot zijn recht wilt laten komen dan is het altijd fijn om zacht licht te zoeken. Er zijn natuurlijk altijd uitzonderingen. Veel fotograferen fotograferen juist graag bij hard licht, dat is dan meer hun stijl. Maar ook wanneer je dat doet dan moet je wel weten wat je doet. Ik richt me hier even op mooi zacht licht. Zacht licht krijg je wanneer er geen direct zonlicht is op de plek waar je fotografeert en wanneer het licht niet zichtbaar van één kant komt en op die manier veel schaduw in het gezicht creëert. Vaak denken mensen dat wanneer het bewolkt is dat er automatisch overal zacht licht is, maar dat is zeker niet het geval. De zon is nog steeds ergens achter de wolken aanwezig en zorgt nog steeds voor een lichtrichting. En wanneer je model daar net verkeerd in staat dan kan het nog steeds voor ongewilde schaduw zorgen.

De plek waar je vaak verzekerd bent van zacht licht is bijvoorbeeld in een steegje, waar de muren een model omringen en zo eigenlijk het directe licht blokkeren. Het licht komt in zo'n steegje eigenlijk tot rust. Dat is geen vaste regel, want ook in een steegje is er altijd een richting die het beter doet dan de ander. Dus laat een model even alle kanten opdraaien en kijk in het gezicht hoe het het beste overkomt. Zacht licht maakt de huid zacht en de ogen goed zichtbaar. Er is dan geen schaduw te zien bij de ogen waardoor ze donker en kleurloos worden. Hoe mooier de kleur van de ogen overkomt, hoe zachter het licht is.

Ik heb het grote voordeel dat mijn tuintje eigenlijk een soort steegje is. Hij is heel smal en zo'n 10 meter lang, en hij wordt aan alle kanten omringt door hoge muren. De ideale plek voor een mooie portretfoto. Wordt jouw tuintje niet omringt door muren aan alle kanten, er is in ieder geval altijd 1 hoge muur en dat is die van het huis. En wanneer je op een tijdstip fotografeert dat die muur het directe licht tegenhoud dan kan het goed zijn dat je in de schaduw van je eigen huis mooi zacht licht hebt. Maar dan komt de grootste fout die veel mensen maken wanneer ze iemand in hun achtertuin fotograferen (want enorm vaak gebeurt) en dat is dat ze de muur, schutting of coniferen gebruiken als directe achtergrond. En dus heel erg dicht bij het model. Ten eerste is die muur, schutting of struik vaak niet zo mooi om te zien, maar omdat hij te dicht achter het model is, zie je teveel detail en vraagt het veel te veel aandacht in de foto. En die aandacht moet juist naar het model gaan.

Ook haal je diepte weg uit de foto wanneer je het model te zicht op de achtergrond zet.

De sfeer in de achtergrond ontstaat doordat hij rustig is en wazig. Een wazige achtergrond, dus een kleine scherptediepte, krijg je door 3 dingen toe te passen.

• Je moet inzoomen (sowieso doe je dat bij een close portret anders krijgt iemand door het groothoekperspectief een veel te grote neus)
• Je gebruikt een zo groot mogelijk diafragma (dus een klein getal)
• En je zorgt dat het model zo ver mogelijk bij de achtergrond vandaan staat.

Laat je dekbed thuis

Eigenlijk heb ik nu een stap overgeslagen. Want die leuke winterfoto wordt nog leuker wanneer het onderwerp natuurlijk leuk is. In dit geval je model. Waarom ik al wist dat ik met die muts mijn nieuwe profielfoto ging maken is omdat ik weet dat die kleuren mij goed staan, dat sowieso een muts mij leuk staat, en omdat ik weet dat ik een jasje heb en een aantal truien waar de muts goed bij matcht. Kleur is enorm belangrijk, en dan bedoel ik de juiste kleur voor de juiste persoon. Wanneer je mij een beige of witte muts op zou zetten, dan zou ik een stuk minder likes krijgen op die foto. En dat is om het doorsimpele feit dat die kleuren mij niet staan en ik er daardoor bleek en ziekelijk uitzie.

Naast de kleuren is er nog een grote fout die je kunt maken, en dat is de foto maken met je dikke winterjas aan. Kijk kritisch naar je winterjas. Is het een veredeld dekbek met een te grote capuchon waarin je niet echt elegant overkomt? Dan is ie niet geschikt voor jouw leukste winterfoto. Gebruik dan liever een dikke trui, een omslagdoek of leuke winterse sjaal.

Een Kerstig tintje

Je kunt je foto nog iets extra's geven door er een Kerstintje aan te geven in de vorm van wat lichtjes. In het geval van mijn foto sta ik naast mijn jasmijnplant die een groot deel van 1 muur bedekt. Ik heb daar voor de foto even wat lichtje ingehangen en de camera daar heel dichtbij geplaatst. Wanneer je de lichtjes op de voorgrond plaatst, dichtbij de camera, dan komen ze heel vaak in beeld. Je ziet dan ook alleen de lichtjes en niet meer de elektriciteitsdraadjes waar ze tussen hangen. Hoe dichter bij de camera, hoe groter en vager de lichtjes worden. Wanneer de de lapjes dan aan de zijkant of onderkant van je beeld brengt, dan is het een leuke omlijsting van de portret, en krijgt de foto een extra feestelijke uiterlijk. Je kunt ook de kerstboom met lichtjes in de hoek zetten of gewoon een losse streng lichtjes ophangen.

In het tekeningetje hieronder die je de volledig opstelling. Vergeef me mijn tekenskills. Ik ben niet voor niks gaan fotograferen.

Voel het echt

Om iemand zo leuk mogelijk in beeld te brengen is het belangrijk dat je echt voelt wat je laat zien. Iemand laten lachen terwijl de persoon zich heel erg ongemakkelijk voelt en helemaal niet blij geeft een verkrampte lach. Nu is dit helemaal mijn onderwerp natuurlijk en kan ik hier uren over praten en heb ik zelfs hele trainingen aan dit onderwerp besteed. Dus ik kan dat niet hier even snel gaan vertellen. Maar het belangrijkste is dat je een feestje maakt van het voor die camera staan en ook echt voel wat je laat zien. Wil je dromerig kijken, voel je dan dromerig. Wil je blij kijken, zorg dat je echt moet lachen of maak je model aan het lachen door iets grappigs te doen of te zeggen. Ga je verstrakken of bevriezen, beweeg, spring op en neer, schud je hoofd los zoals een hondje dat doet of blaas door je lippen zoals een paard dat doet. Flirt met de camera, doe gek en hoe je nooit in. Veroordeel jezelf niet omdat het niet direct lukt. Spring, schud en blaas net zo lang totdat die ene leuke foto erbij zit. Zit of sta vervolgens in een voor jou fijne houding waarbij je goed tot je recht komt. Ik heb mijn foto's zelf gemaakt door de camera op een statief te zetten en gebruik te maken van een afstandsbediening. Hiervoor heb je wel een camera scherpte nodig dat je volledig kunt draaien. Ik begrijp werkelijk niet waarom er nog steeds camera's worden verkocht die dat niet kunnen. Voor mij is dat een belangrijke eigenschap die elke camera van mij moet bezitten.

Vierkant

Houdt er altijd relkening mee dat wanneer je een foto als profielfoto gebruikt hij vierkant te zien zal zijn. Dus houdt altijd iets meer ruimte zodat hij nog op de juiste manier gecropt kan worden. Wanneer er alleen een hoofdje overblijft staat dat niet mooi. Nadat de van de foto een vierkantje of rondje is gemaakt moet je nog steeds een hoofd en schouders kunnen zien.

Ik wens jou de allerleukste winterse foto's.

Naakt. Als fotograaf zijnde vind ik dit de allermooiste vorm van fotografie. Maar het woord heeft daarin voor mij ook zoveel verschillende betekenissen.
Want je naakt voelen, dat is voor iedereen weer iets heel anders. In al die jaren dat ik werk als portretfotograaf, en onderzoek deed naar de gevoelens en het gedrag van mensen voor de camera, zie ik dat het voor veel mensen al totaal naakt voelt om aangekleed voor de camera te staan.

Een deel van de mensen voelt zich heel fijn wanneer ze zeker weten dat ze er op en top uitzien, prachtige kleding, goed verzorgd, goede make up. En ze voelen dat misschien ook voor die camera. Maar bij een deel van hen (en dan vooral de vrouwen) verdwijnt het zekere gevoel wanneer ze er zonder make up zouden staan, of wanneer ze de overtuiging hebben een bad hair day te hebben. De make-up, het haar, de kleding, het zorgt op dat moment voor een veilig gevoel. Dat veilige gevoel houdt voor iedereen weer iets anders in. De één voelt zich juist heel veilig zonder make-up, of veilig bij een boom, de ander wanneer er lekker bewogen mag worden. En weer een ander voelt zich veilig wanneer zoveel mogelijk de vormen van het lichaam verborgen zijn. Waar de één zich veilig voelt in lekkere felle en opzichtige kleding, voelt de ander zich veilig in onopvallende kleuren en vormen.

Wanneer ik het woord naaktshoot laat horen dan is er een deel van de vrouwen die direct heel stellig reageert met de woorden dat ze dat nooit zouden doen. Maar bij veel vrouwen zie ik een diep verlangen in de ogen. En naast dat verlangen zie ik meteen een heel lijstje met mitsen en maren in het brein opduiken. Want ik zou het wel willen maar ik moet eerst wat vaker de sportschool in, 10 keer onder de zonnebank of flink op dieet. Allemaal willen we best iets spannends doen, maar dat gevoel van veiligheid willen we wel ergens vandaan kunnen halen.
En het grappige is, dat letterlijk naakt zijn, dat voelt in verschillende situaties ook weer heel anders. In de sauna trekken we met z'n allen zonder problemen de kleren uit in het bijzijn van anderen. En wanneer ik met mijn dip clubje de IJssel inspring, dan maak ik me werkelijk geen enkel moment druk of mijn lichaam anderen wel of niet bevalt. Maar... ik kan me nog zo goed de momenten herinneren dat er een nieuwe liefde in mijn leven was. En dan voelt de eerste keer dat je uit de kleren gaat zo anders. Dan lijkt voor je gevoel elke vetrol een kilo zwaarder, je borsten opeens meer te hangen dan gisteren en voor je gevoel lukt het inhouden van je buik niet meer. Zelfde lijf, maar totaal andere situatie. En de reactie van die nieuwe liefde, jullie reacties op elkaar, dat kan er dan voor zorgen dat het veilige gevoel weer snel terug komt (of juist niet). En waar de één zich vreselijk onzeker voelt over het kleine vetrolletje van 2 centimeter, voelt de ander zich totaal vrij en comfortabel met aanzienlijk groteren vetrollen. Het is ons eigen gevoel en oordeel erover wat in de weg zit.

Naast dat ik me de afgelopen 20 jaar enorm heb verdiept in het gedrag van de mens voor en achter de camera, heb ik dat de afgelopen 3 jaar ook in de werking van het centrale zenuwstelsel, en dan vooral in de hersenzenuwen. Door hiermee voor mezelf fanatiek aan de slag te gaan voel ik me een ander mens. Ik voel me een veel sterker, stabiele en gelukkiger mens. Omdat de moderne mens veel te vaak chronische stress heeft, voelen we ons vaak niet veilig. Bevriezen, vluchten of vechten, dat ligt dan altijd op de loer. En wanneer je iemand dan voor een camera plaatst, met of zonder kleren, dan komt één van deze drie zaken vaak naar boven. Het bevriezen zie ik wanneer iemand opeens totaal niet meer weet hoe hij of zij moet lachen of het lichaam moet bewegen. Van een lekker bewegend en spontaan lachend persoon blijft er opeens een timide vogeltje over. Vluchten zie ik ook vaak. Dat zijn de mensen die sowieso niet voor die camera gaan staan maar ook de mensen die vluchten in het grapjes maken, in het maar blijven bewegen of maar blijven praten. En het vechten, dat doen ze niet met mij (gelukkig nog nooit een flinke stomp van een model ontvangen), maar vooral met zichzelf. Lelijke dingen over zichzelf zeggen, of geïrriteerd worden dat het niet lukt.

Aan mij de mooie taak om ze uit die staat te halen. Om snel voor dat veilige gevoel te zorgen. Dat begint al voor de shoot, door de juiste info te geven. Het is een continu afstemmen op het gevoel van de persoon die voor me staat en aan de persoon laten weten wat ze ook zelf kunnen doen om zich weer veilig te voelen. Het woord veilig komt daarbij eigenlijk nooit of nauwelijks ter sprake, en dat hoeft ook niet, als ze het maar voelen.
Het is voor mij als fotograaf het mooiste wat ik kan doen. Een vellige setting en een veilige shoot creëren waarbij er ruimte is voor rust, zekerheid en plezier.

En als je dan weer naar huis gaat, dan heb je niet alleen de wetenschap dat je straks een grote berg met prachtige foto's in de mail krijgt, maar dan heb je ook echt iets overwonnen. En dat overwinnen blijkt dan ook nog eens veel makkelijker dan je dacht. En met die overwinning heb je iets geleerd wat je nooit meer vergeet en je ook in veel andere spannende situaties kunt gebruiken. Dan gaan naakt en veiligheid samen. Of je nu daadwerkelijk naakt bent of gewoon aangekleed.
En precies dat is waarom ik mijn vak zo fantastisch vindt! Of je nu naakt wilt of aangekleed, het is volgens mij het allermooiste Kerstcadeau wat je aan jezelf of de ander kunt geven. Het is op dit moment misschien koud buiten, maar het licht is mooi, en de studio is lekker warm!

Voel jij het stille verlangen? Je kunt een shoot aan jezelf cadeau geven of je kunt het resultaat van de foto's mooi uitgeprint aan je partner cadeau geven. Ook kun je jouw vrouw een shoot cadeau doen. Daarmee zeg je dat zij de mooiste is voor jou en gezien mag worden, vooral door zichzelf. Neem contact met me op via petra@powershootacademy.com of via 0545442170. Vrijblijvend bespreek ik graag de mogelijkheden maar luister ik ook heel graag naar je twijfels.

Voor meer info over een Powershoot, naakt of aangekleed, check deze link.

Ook is er een naaktshoot tijdens de 4-daagse VIP Powershoot op het prachtige Terschelling. Klik hier voor de info.

Bomen, ik vind ze zo fascinerend en bijzonder dat ik er graag iets over wil delen. Wanneer ik terugkijk naar foto's die ik op reizen heb gemaakt, dan zit, hang of lig ik altijd wel in een of andere bijzondere boom. Wanneer ik een enorme boom zie dan kan ik niet anders dan diep respect hebben voor de kracht en schoonheid ervan. Dit heb ik ooit het sterkst gevoeld bij Angkor Wat in Cambodja. De bomen die zich niks aantrokken van de vele tempels en zich volledig door, over, onder en op de tempels zijn doorgegroeid. Ik had nog nooit zoiets gezien. Natuurlijk had ik foto's ervan gezien, maar toen ik ertussen stond, toen overweldigde de kracht en grootsheid me enorm. Ik kan mijn eigen foto's uit die tijd even nergens meer vinden dus plaats hier even een foto die ik online vond, de naam van de fotograaf is James Wheeler. De foto is te zien in als heather voor dit blog. Hieronder nog wat andere bomen over de wereld waar ik me bij thuis voelde.

Door die liefde voor bomen ben ik dan ook enorm blij dat ik als fotograaf een samenwerking met ze ben aangegaan. Al voel ik mij eigenlijk niet groots genoeg om het een samenwerking te noemen. Het is meer dat ik super dankbaar ben dat ik regelmatig even in hun schaduw mag staan.

Waarom bomen voor mij als portretfotograaf zo belangrijk zijn, vertel ik je graag in de 3 redenen hieronder.

Aarding

Wanneer mensen op de foto gaan vinden ze dat vaak heel spannend. Daar zijn vele redenen voor waar ik in het verleden veel onderzoek naar gedaan heb. Hierdoor is de Powershoot ontstaan. In het kort gebeurt er zoveel in het hoofd van iemand voor die camera, dat een goede aarding volledig verdwenen is. En wanneer je niet geaard ben, dan zweef je, en zwem je in je eigen verwarrende gedachten en gevoelens. De controle is dan volledig weg en je heb geen idee meer wat je met dat lichaam en die ledematen aan moet. Aarding is dus erg belangrijk. Daar heb ik verschillende oefeningen voor. Maar zonder ook maar het woord aarding te gebruiken, of iemand een oefening te geven, kun je iemand al veel meer laten aarden door hem of haar gewoon bij een boom te laten staan. Een boom is namelijk het beste voorbeeld van aarding. Ze staan met hun hoofd hoog in de lucht, maar met de voeten stevig in de aarde verankerd. En door het enorme netwerk onder de grond maak je ,terwijl je een boom aanraakt, eigenlijk contact met de hele natuur om je heen. Niet alleen met die boom waar je tegenaan staat. Ik was met hier al bewust van, maar nadat ik het boek Het verborgen leven van bomen van Peter Wohlleben gelezen heb, weet ik dat dit nog veel sterker werkt dan ik al dacht. Ik kijk sindsdien ook met nog meer respect naar ze. Dit boek zou iedereen trouwens moeten lezen. Ook jij zult daarna nooit meer hetzelfde naar bomen kijken.

Cursisten aan het werk, bij bomen

Weet je een houding te geven

Door dat controle verlies zijn we ons ook opeens veel meer bewust van ons lijf. Waar we ons normaal gesproken totaal niet druk maken waar we onze armen laten, die zijn er namelijk gewoon en doen hun eigen ding, doen we dat voor de camera opeens wel. Een boom, daar kun je lekker tegenaan leunen, en als vanzelf voel je jezelf dan meer ontspannen. En die armen die hangen dan gewoon lekkerder. Vaak is een houding waarin je ergens tegenaan leunt ook leuk op de foto. En die boom is dan ook nog eens leuk op de foto erbij. Je kunt natuurlijk ook tegen een lantaarnpaal leunen, maar die boom staat echt leuker. Meestal is het niet zo mooi wanneer de boom achter de persoon is. Zorg dat de persoon naast de boom staan en er bijvoorbeeld met de schouder tegenaan leunt. Zo heeft de boom niet een al te prominente plek op de foto. En soms, wanneer hij enorm dik of mooi is, dan is hij wel degelijk geschikt als achtergrond. Ook zoek ik altijd omgevallen bomen of bomen met lage takken. HIer kun je inzitten, overheen hangen, allerlei houdingen die leuk zijn en waar je je een persoon of zelfs een hele familie zich fijn kan laten voelen en mooi op de foto kan laten overkomen. 

Ik aan het werk bij bomen

Het boomse licht

Nog een groot voordeel, een boom geen schaduw. Het is meestal niet mooi om iemand in het volle licht van de zon te fotograferen. Wanneer iemand onder een boom staat, dan is er schaduw en dan is het licht vaak mooi zacht Check wel altijd of het ook echt mooi is. Ook onder een boom zijn er uitdagingen. Het kan net te donker zijn, door teveel groen blad kan het licht groen overkomen, of je model kan net teveel in het tegenlicht staan of alsnog veel schaduw hebben door de lichtrichting. Dus altijd goed naar het gezicht van je model kijken.

Maar over het algemeen, maakt een boom je nog mooier dan je al bent. En ook bomen op de achtergrond zijn mooi. De takken en bladeren laten het licht vaak zo mooi door en wanneer ze wat verder op de achtergrond zijn en je met een groot diafragma fotografeert, dan krijg je extra mooie bokeh bollen op de achtergrond.

Mijn conclusie, bomen zijn cool!

Door het hele land heb ik favoriete bomen waar ik mee samenwerk. Ik kom de komende tijd weer op verschillende plekken met de profielshoot. Zie deze link voor data en locaties.