30 augustus 2024
Sinds een jaar of 12 maak ik van elke vakantie een filmpje. Ook doe ik dat van bijvoorbeeld workshops of een leuk event, van mezelf of voor iemand anders. Gewoon met mijn smartphone.
Ik vind foto's als herinnering geweldig, ben natuurlijk niet voor niks fotograaf. Maar een filmpje als herinnering gaat voor mij nog net een dimensie verder. Dit komt denk ik omdat in een filmpje nog net wat meer zintuigen geprikkeld worden dan in foto's. Zintuigen halen herinneringen naar boven. Je ruikt de geur van Jasmijn en in gedachten ben je terug op je vakantie van vroeger in Italie. Of je ruikt de geur van verbrand hout en je bent in gedachten weer bij Oma thuis voor de open haart. Nu is het natuurlijk zo dat je met film een geur niet kunt overbrengen. Maar voor mijzelf is het zo dat hoe meer zintuigen er geprikkeld worden, hoe meer de ontbrekende zintuigen ook hun werk gaan doen. Bijvoorbeeld. In een filmpje zie ik bewegend beeld, hoor ik de geluiden en zie ik hoe ik me op dat moment voelde. Dan kan ik in gedachten eigenlijk al de geur ruiken en voel ik bijvoorbeeld de wind en temperatuur. Geen idee of dit voor anderen ook zo werkt maar bij mij is dat in ieder geval wel zo.
Met een filmpje kun je ook jouw vakantie of jouw workshop of uitje in korte tijd aan een ander laten zien op een heel toegankelijke manier. Het laat vaak zonder woorden zien hoe de vakantie was. Nu veel mensen hun camera lekker thuislaten op vakantie (zoals ik dat ook al jaren doe) kun je heel makkelijk zowel foto's als filmpjes maken met je smartphone.
Ook dit jaar maakte ik weer een filmpje, een reel deze keer. Omdat ik daar weer veel fijne reacties op kreeg ik heb idee om dit blog te schrijven. Graag geef ik je wat tips om hier het beste en leukste filmpje ooit van te maken. Een paar technische tips en wat dingen die persoonlijk voor mij heel goed werken. Allereerst, hier de link naar het filmpje op facebook, kun je even 1,5 minuut met mij meegenieten.
Eerst de techniek maar.
In veel gevallen werkt het het beste wanneer de beweging in je filmpje komt door je onderwerpen en niet door je camera. Dus houd je camera lekker stil. En als je een beeld wilt fotograferen dat wat wijder is of je moet met je camera meebewegen met het onderwerp, doe dit dan zo rustig en gelijkmatig mogelijk en niet te snel of te schokkerig. En vermijd in en uitzoomen terwijl je filmt.
Er zijn hierin altijd uitzonderingen. In sommige filmpjes wordt er juist heel veel en snel bewogen met de camera, maar dan is dat echt omdat het onderwerp of de stijl van het filmen daarom vraagt.
Denk van te voren na over waar je het filmpje wilt plaatsen en hoe. Ga je voor youtube, film dan alles liggend. Maar ga je voor een real of een story, houd dan je smartphone rechtop. Wissen dit niet af, want liggend en staande beelden door elkaar heen zijn niet zo mooi.
Varieer in het standpunt van waaruit je filmt. Ik zie mensen vaak fotograferen en filmen terwijl ze gewoon staan vanuit een vrij hoog standpunt. Dat is niet altijd het beste standpunt. Kijk heel goed per beeld wat mooi is. Het perspectief van het beeld verandert wanneer je zelf van hoogte verandert. Ook wat je ziet van de grond/achtergrond/lucht verandert door jouw standpunt. Check bij elk beeld wat het mooiste is. Onthoud in ieder geval dat wanneer je een of meerdere mensen in zijn geheel in beeld hebt, dat het het mooiste is wanneer je filmt op ongeveer de heuphoogte van de mensen. Dan komt een persoon niet misvormt in beeld, en dat is voor iedereen leuk :-).
Let bij elk beeld wat je maakt op het licht en/of de zon. Wil je bijvoorbeeld een mens in beeld met een strakblauwe lucht als achtergrond, zorg dan dat de zon in je rug staat. Wil je juist een wat vager en romantisch beeld met wat zonneflare, film dan wat meer in het tegenlicht. Let ook altijd op hoe het licht valt in het gezicht van de persoon. Is er veel schaduw en zijn de ogen heel donker, laat de persoon dan wat draaien ten opzichte van het licht en kijk wanneer het beter wordt. Felle zon zorgt voor harde schaduwen. Dat is niet altijd erg. Wanneer de persoon bijvoorbeeld wat verder weg in beeld is en het beeld meer gaat over de persoon in de achtergrond. Maar wanneer je iemand redelijk close filmt kan het mooier zijn om de persoon in de schaduw neer te zetten en die ten opzichte van het licht zo te positioneren dat het licht mooi gelijkmatig is in het gezicht.
Wanneer er een mens in beeld is dan past je smartphone gezichtsherkenning toe en dan zal hij de persoon vanuit zichzelf scherp maken. Maar draait de persoon het gezicht om dan weet hij niet meer goed waar het beeld scherp moet zijn. Help de camera dan door op de persoon te drukken op het scherm. Wanneer er geen mensen in beeld zijn dan moet je altijd tegen de camera vertellen waar het scherp moet zijn door op het scherm te drukken. Zo weet je zeker dat het juiste onderwerp scherp wordt.
Een kort filmpje van je vakantie (of van iets anders) maak je om een sfeerbeleving te kunnen laten zien aan anderen. Het is fijn wanneer dit kort is omdat een ander meestal niet zit te wachten op een heel uitgebreid verslag van jouw vakantie. Het is superleuk om van iemand te zien maar wat korte sfeerbeelden is genoeg. Betekent dit dat je maar een paar minuten filmt? Nee zeker niet, je filmt vele malen langer dan het uiteindelijke resultaat. Het is fijn om van elk stuk film ruime keuze te hebben in het uiteindelijke stukje dat je gaat gebruiken. Wanneer ik naar mijn oude vakantiefilmpjes kijk, dan zijn die eigenlijk nog te lang. Niet voor mijzelf, maar wel voor iemand anders. Ik kan zelf uren kijken naar vakantiefimpjes van mezelf, het zijn tenslotte mijn eigen herinneringen. Om die reden is het misschien ook leuk om twee versies te maken. Een voor jezelf van bijvoorbeeld maar 10 minuten, en daar dan weer een sterk ingekorte versie van van 1 tot 3 minuten.
Een vakantie is er om plezier te hebben, te genieten en lekker uit te rusten. Wanneer je het filmpje dan te belangrijk maakt in je hoofd dan kan het stress geven, wat we nu net niet willen op vakantie. Het perfect willen doen is dan ook meestal niet heel handig. Geniet vooral eerst en film dan pas. The fear of missing out zie ik ook vaak terug bij mensen met een camera in de hand. Werkelijk alles wat we doen moet vastgelegd worden. Maar het kan niet zo zijn dat je overal op het juiste moment bent en dat elk mooi moment door jou wordt vastgelegd. Je kunt vreselijk balen dat je net op dat mooie moment niet de camera in de handen had, of je kunt gewoon enorm genieten dat je dat moment hebt beleefd. Er zijn altijd momenten die je net gemist hebt, maar er zijn ook altijd heel veel momenten die je wel gevangen hebt. Wanneer iemand anders naar jouw filmpje kijkt dan zijn ze sowieso niet van de gemiste momenten op de hoogte dus niemand zal ze missen. Mocht je toch belangrijke momenten missen of is het misschien lastig om op de juiste momenten te filmen? Beslis dan voor jezelf welke momenten je voor jezelf misschien echt los moet laten of welke je misschien op een ander moment kunt filmen. Neem een bepaald moment in de week waarop je wat basisdingen gaat filmen. In mijn vakantie heb ik bijvoorbeeld twee momenten gekozen om even uitgebreid de pluk momenten te filmen. Ik was op die momenten even niet echt bezig met plukken maar deed dat puur voor de film. Maar de hele vakantie deed ik dit wel dagelijks. Dus de momenten zijn zeker echt, maar dan net even op een ander moment gefilmd. Zo had ik alle aandacht voor mijn smartphone instellingen en had ik een statiefje bij me om de smartphone overal goed neer te zetten. De rest van de week was ik dan 'vrij' tijdens alle plukmomenten. Ook bijvoorbeeld onze begroeting toen Vieb op de bestemming aankwam is even in scene gezet. Hij ging precies zoals de echte begroeting toen hij aankwam, maar dat heb ik niet gefilmd.
En ik ben ook nog een uurtje de tuin ingegaan om allemaal bijtjes en vlinders te filmen, dit soort beelden doen het altijd goed tussen de andere beelden door.
Misschien denk je, hoe kan ik nu van te voren een plan maken voor het filmen van mijn vakantie. Maar het kan, ook als je nog niet precies weet wat je gaat doen. Ik zie het vaak van te voren al voor me, dat heb ik eigenlijk met elk filmpje dat ik maak. In het geval van deze vakantie wilde ik vooral het leven op en rond de boerderij filmen. We zijn ook op pad geweest maar dat hoefde van mij niet in het filmpje. Ik hoef niet elk detail van de vakantie te zien erop, het gaat meer om het gevoel en de sfeer van de vakantie. En daarin was voor ons het zijn op die boerderij vooral heel belangrijk. En de paarden waar we elke dag even naartoe gingen, die waren voor ons een belangrijk aspect van de vakantie, dus die wilde we er zeker in. Dieren doen het sowieso altijd heel goed in een filmpje.
Omdat ik het graag zo wilde doen hoefde ik niet alles wat we deden te filmen, lekker rustig. Dus bepaal voor jezelf wat voor deze vakantie (of voor die workshop of uitje) belangrijk is om terug te zien en focus je vooral daarop.
Zorg voor een goed montage programma en verdiep je daar goed in. Dit kan via een app op je smartphone of op de computer. Ik kies zelf meestal voor het tweede. Ik vind het fijner werken om met een groot scherm, toetsenbord en muis te werken en voor een programma te kiezen met meer mogelijkheden. Het is fijn wanneer een filmpje uiteindelijk muziek toegevoegd krijgt wat bij de sfeer past. Zorg dat je daarvoor een rechtenvrij muziekje hebt of voeg het pas toe op insta of facebook in de reel. Vaak is het fijn om de echte achtergrond geluiden te mengen met de muziek. Let dus goed op dat wanneer je filmt je niet onnodig heel hard er doorheen gaat praten.
Een statiefje is altijd heel fijn om bij je te hebben. Dat hoeft maar heel klein. Zo kun je ook goed jezelf filmen. Op die manier ben je van niemand anders afhankelijk en kun je het beeld maken zoals jij dat wilt.
Gebruik bij het filmen al je zintuigen en niet alleen je ogen. Ik had het er al over aan het begin van dit blog. Luister, voel, ruik en kijk. Wanneer je dit doet ga je op in de omgeving, geniet je zelf veel meer en ga je ook anders filmen. Je kunt een sfeer pas vastleggen wanneer je er zelf helemaal in zit. Ik vind dit zelf het allerbelangrijkste.
10 januari 2024
Wanneer er sneeuw verwacht wordt, gaat mijn fotografenhart direct sneller kloppen. Want wat is er mooier om te fotograferen dan een prachtig winterwonderland. Maar hoe mooi het ook is, om het goed op de foto te krijgen moet je wel rekening houden met een aantal dingen. Heel graag geef ik je hier wat tips waardoor ook jouw foto's van de sneeuw veel mooier zullen worden. Deze tips zijn zowel voor de camera als voor de smartphone.
Omdat er bij een besneeuwd landschap heel veel wit te zien is, raakt je camera in de war met zijn belichting. Dit heeft tot gevolg dat hij gaat onderbelichten. En dat betekent grijze en grauwe sneeuw op de foto in plaats van wit.
Dus negeer de belichting van jouw camera en maak het lichter zodat de sneeuw echt wit wordt. Met je smartphone doe je dat door eerst met je vinger op het scherm te drukken op de plek die jij scherp wilt hebben. Er verschijnt dan een rondje met een zonnetje ernaast (of eronder) in beeld. Dit zonnetje kun je verschuiven. Schuif hem net zover naar rechts of naar onderen totdat de sneeuw echt wit is. Let hierbij op dat je niet te ver gaat zodat er nog wel wat detail in de sneeuw te zien is. Fotografeer je met een camera in bijvoorbeeld de P, A of S stand, dan kun je de belichtingscorrectie gebruiken om de foto lichter te maken.
Wanneer je een foto maakt van een besneeuwde stad of landschap heb je vaak te maken met verschillende lichtsterktes op de foto. Bijvoorbeeld een zonnig deel en een schaduwdeel. Het is normaal gesproken nooit erg wanneer er schaduw op straat te zien is welke donker in beeld uitkomt. Maar bij sneeuw komt dit vaak minder mooi over. Waar het zonnige deel sneeuw mooi wit wordt, krijgt het donkere deel een niet zo fraaie grijsblauwe kleur. Zorg dus dat je geen of zo min mogelijk schaduw in je beeld hebt. Of zorgt juist dat alle sneeuw die je fotografeert in de schaduw is. Ook een blauwe zonnige lucht met sneeuw dat in de schaduw is zorgt voor lelijke grijs blauwe sneeuw. Zorg zoveel mogelijk voor één soort licht in de foto. Fotografeer je een persoon in de sneeuw, dan geldt hetzelfde, zorg dan dat ook de persoon in hetzelfde licht is als de sneeuw.
Wanneer de zon schijnt kan het zijn dat deze op een hinderlijke manier wordt gereflecteerd in de sneeuw. Een polaristiefilter kan dan helpen. Het blauw van de lucht wordt dan ook meteen intenser zodat deze nog mooier afsteekt bij de witte sneeuw.
Fotograferen in de sneeuw is prachtig maar het kan voor je apparatuur gevolgen hebben. Wanneer het nog sneeuwt zorg dan dat je niet teveel sneeuw op je camera laat liggen omdat dit eraan vast kan vriezen. Neem een doek mee om hem tussendoor steeds af te vegen. Door de kou gaat je batterij sneller leeg dus houdt er rekening meer dat je hem goed hebt opgeladen.
Haal je snowboots, wollen muts en vingerloze handschoenen maar vast uit de kast. Dat zeldzame moment dat ons Nederland wit gekleurt is vraagt erom om door jou te worden vastgelegd.
Een camera, of dat nu een gewone camera is of een smartphone zal uit zichzelf niet altijd alles goed doen, zeker niet wanneer de omstandigheden anders zijn dan normaal. Naast de sneeuw kun je ook denken aan situaties als een zonnig strand, weinig licht in binnen situaties, avondlicht en zonsondergangen. Elke situatie heeft weer zijn specifieke dingen waar je rekening mee moet houden en instellingen die het beste werken. Kennis van de techniek van fotografie helpt je enorm om in elke situatie goed te kunnen beoordelen wat er op dat moment nodig is. Zowel voor de camera als voor de smartphone heb ik hiervoor een online training waarbij ik je in gewone mensen taal en met veel plezier alles vertel wat nodig is om in vele situaties goed te fotograferen. Met fotografie leg je jouw mooiste herinneringen vast. Hoe beter je dat doet, hoe mooier ze worden op papier, in je hoof en in je hart.
Zie deze link voor de Online basistraining fotografie voor de camera
En die deze link voor de Online training voor de smartphone, SmartSocials
De foto's van de Amsterdamse grachten zijn zo'n 10 jaar geleden gemaakt met een smartphone.
Het model op de foto's is Christine Pannebakker., auteur en schrijfmentor.
20 november 2023
Dat een groot deel van de mensen het heel ongemakkelijk vindt om voor een camera te staan, dat is algemeen bekend. Dit hele gegeven fascineert mij al 20 jaar en hier verandering in brengen is mijn grootste drijfveer als fotograaf. Voor een deel van deze mensen dekt het woord ongemakkelijk op geen enkele manier de lading. Ik hoor regelmatig zeggen dat ze liever naar de tandarts dan naar de fotograaf gaan. Bij deze mensen haalt de camera een extreem gevoel van onveiligheid naar boven.
De redenen hiervan zijn talrijk en dat is niet iets waar ik in dit blog dieper op inga. Wel probeer ik er met de mensen waarbij dit gevoel van angst overheerst er tijdens de shoot altijd achter te komen waar bij hen de oorzaak ligt. Maar ook als je de oorzaak niet weet dan kun je heel veel doen om het jezelf tijdens de shoot een stuk gemakkelijker te maken.
Wanneer mensen zoveel stress of angst ervaren voor de camera, dan komen ze vaak in een overlevingsstaat terecht. Vechten, vluchten of bevriezen. Het zichtbare resultaat van vechten is bijvoorbeeld dat ze vooral met zichzelf de strijd aangaan door erg lelijk over zichzelf te praten. Bij het vluchten willen ze terwijl het zweet ze uitbreekt en ze hartkloppingen krijgen letterlijk weglopen. Is het juist de bevriesstand waar ze in terecht komen, dan lijkt niks in het lichaam het meer te doen. Ze kunnen niet meer lachen, bewegen hun lichaam heel houterig en krijgen een onbeweeglijke verschrikte uitdrukking op het gezicht. In niks zijn ze meer die leuke energieke persoon die ze een half uurtje daarvoor nog wel waren.
Veel mensen zullen één van deze symptomen goed herkennen. En dan weet je ook meteen dat het enorm frustrerend kan zijn. Want juist op een moment dat we op ons leukst, op ons mooist en vrolijkst willen zijn overvalt dit gevoel ons sterk en lijken we er niks aan te kunnen doen.
Maar het goede nieuws is, je kunt er wel degelijk iets aan doen, maar je zult eerst die verwachting van leuk en mooi even volledig los moeten laten. Wanneer we ons in die overlevingsstand bevinden heeft dat wat ons brein wil of vindt geen enkele prioriteit. Overleven heeft prioriteit en dus neemt ons lijf ons volledig over. Ook als we niet echt in gevaar verkeren, maar dat is iets wat het lijf op dat moment niet weet.
Dus dat brein, onze wil of doorzettingsvermogen kan ons op dat moment niet helpen. Wat ons wel kan helpen is ons lijf. Daar gebeurt het allemaal en dat moeten we horen en erkennen. En dat doen we door op dat moment zoveel mogelijk uit ons hoofd te gaan en in ons lijf. Ten eerste doen we dat door letterlijk met onze aandacht naar binnen te gaan en te voelen wat het precies is dat we in ons lijf voelen. In plaats van het te willen negeren of te overrulen, moeten we het gewoon voelen. Elke gevoel, dat wil gewoon gevoeld worden, en daarna gaat het vaak vanzelf weg.
Wat verder helpt om goed in ons lijf te komen op dat moment is rustig en diep ademhalen naar onze buik. En het helpt enorm om te bewegen. Spring, dans, schud en stamp. Je zult merken dat je energie vanzelf weer in je lijf gaat stromen.
En ook de plek waar je staat en hoe je er staat kan voor verandering zorgen. Het kan je enorm helpen om bij een boom in de buurt te staan. Leun of zit er tegen aan, knuffel hem even, voel hem! Een boom is door zijn enorme wortelstelsel heet toonbeeld van aarding en dat is precies wat jij op dat moment nodig hebt. Wanneer je bij een boom bent dan kun je de aarding van de boom een stukje overnemen. En als er geen boom in de buurt is, zorg dat jij zelf de boom wordt. Zet je voeten wijd uit elkaar, dan sta je heel stevig, net als de boom, en met een stevig lijf komt je hoofd al snel tot rust.
Het klinkt allemaal misschien te simpel om waar te zijn, maar juist deze eenvoudige dingen hebben een enorm positief effect op de situatie.
Wil je meer weten over wat je zelf kunt doen om meer ontspannen en prettig voor een camera te staan? En wil je erachter komen wat bij jou de oorzaak is dat je dat tot nu toe meestal niet lukt? Check dan de online masterclass Voor altijd mooier op de foto. Want ongeacht de fotograaf, kun jij er zelf heel veel aan doen.
Check de link hier. Voor maar 19 euro is het ook nog eens een superleuk Sint of Kerst cadeautje voor iemand die jij het enorm gunt om veel makkelijker voor een camera te staan.
Op de foto zie je student Karen van den Elst, gefotografeerd door student Riëtta Veldhuis.
6 november 2023
In de 11,5 jaar dat mijn hondje Puna bij mij was heb ik duizenden foto's van haar gemaakt. Ik denk niet dat er een dag voorbij is gegaan zonder een foto te maken. Het is niet zo dat ik dagelijks met mijn camera om mijn nek liep om te wachten tot ze iets leuks deed. Ik denk dat ik haar in al die jaren maar zo'n 20 keer met de camera heb gefotografeerd, de rest gebeurde allemaal met mijn smartphone. Wanneer ze er grappig of heel mooi uitzag, wanneer ze iets grappigs deed, wanneer ik vond dat ze prachtig in de omgeving opging, wanneer ik even niet teveel na wilde denken, wanneer ik ontspanning wilde of wanneer ik gewoon blij wilde zijn, er was elke dag wel weer een goede reden om mijn smartphone op haar te richten en te klikken. Wat het bij haar heel makkelijk maakte is dat ze altijd goed meewerkte. Ik kon haar laten zitten waar ik maar wilde en ze bleef netjes wachten tot ik de foto gemaakt heb. Ze was het ideale fotografenhondje.
Ik heb altijd veel reacties gekregen op de foto's die ik van haar maakte. Het heeft haar best een beetje beroemd gemaakt. Het gebeurde weleens dat ik ergens in het land op straat liep en dat er dan iemand heel blij riep: 'Heeeeeee, dat is Puna! O en dan moet jij Petra zijn.'
Met haar warrige haartjes en witte voorpootjes was ze uniek en goed herkenbaar. Ik weet inmiddels dat foto's van dieren mensen heel blij kunnen maken. Bij het zien van een leuke foto maak je als mens direct contact met je gevoel en brengt het een positieve emotie naar boven. Ik denk dus dat het echt heel gezond is om naar foto's (en filmpjes natuurlijk) van dieren te kijken.
Het maken ervan maakt me ook altijd heel blij. Dat deed het met mijn eigen diertjes maar dat werkt ook zo met mijn oppashondjes. En in het laatste geval word niet alleen ik heel blij van maar ook de baasjes van die hondjes. Reden genoeg lijkt me om ervoor te zorgen dat de foto's die je maakt zo leuk en mooi mogelijk zijn. En zal ik je eens iets vertellen, dat is helemaal niet zo moeilijk. Ook jij kunt heel mooie foto's met je smartphone van je hond maken, ook als je er niet echt gevoel voor hebt of technisch bent aangelegd. Met de volgende eenvoudige tips ga ook jij veel betere foto's maken met veel blije mensen als gevolg.
Wanneer je een foto maakt zonder in te zoomen dan fotografeer je op de groothoekstand. Dit betekent dat er in een wijde hoek wordt gefotografeerd. Er komt dus veel omgeving op de foto. Dit kan heel mooi zijn wanneer die omgeving ook heel mooi is, maar wanneer dat niet het geval is kun je er beter wat van weg laten door in te zoomen. Maar wat de groothoekstand vooral ook doet is je hond misvormen. Wanneer je op de groothoek fotografeert wordt alles wat dichtbij de camera is heel groot en alles wat verder weg is heel klein. Zijn toevallig de voorpoten van de hond dichtbij de camera dan worden die in verhouding veel groter dan de rest van het lijf. Of wanneer je de hond van achteren fotografeert dan wordt zijn achterlijf in verhouding te groot of langgerekt. Wat wel heel erg leuk is, is om de camera dichtbij de neus te houden. Een hond met een in verhouding heel grote neus en klein lijfje erachteraan ziet er meestal heel grappig uit. Google maar eens op foto's van Animals with a wide angle, super grappig! Maar over het algemeen wil je gewoon je hond in de juiste verhouding en dan is wat inzoomen en net wat verder weg gaan zitten beter. Let wel even goed op of je wel echt optisch kunt inzoomen met jouw smartphone. Heb je meer dan één lensje op de achterkant van je telefoon, dan kun je echt inzoomen en verandert door het in en uitzoomen de hoek van waaruit je camera kijkt. Heb je maar één lensje, dan zoom je niet echt in, maar hakt hij eigenlijk een stuk van je foto af. Je foto's wordt dan steeds kleiner en slechter van kwaliteit.
De fout die ik mensen het vaakst zie maken is dat er vanaf ooghoogte wordt gefotografeerd. Je kijkt dan eigenlijk altijd op je hondje neer wat voor een raar perspectief zorgt en daardoor ook de achtergrond meestal minder mooi wordt. Wanneer je jouw hond vanaf een te hoog standpunt fotografeert wordt zijn hoofdje veel groter dan zijn lijfje (en wanneer je ook nog eens op de groothoekstand doet zoals ik in tip1 noem wordt dat effect nog eens versterkt). Als achtergrond zie je dan vooral de grond onder de hond en niet de achtergrond die achter de hond is. De grond is heel dichtbij de hond, de achtergrond vaak verder weg. Hoe meer je in de verte kunt kijken op de achtergrond, hoe meer diepte er in de foto komt.
Houd je camera dus altijd op de hoogte van je hond. Is jouw hond een Deense Dog, dan hoef je niet zo diep te zakken, maar is jouw hond een Teckeltje, dan moet jouw camera dus bijna op de grond. Alleen dan komt jouw hond mooi groot en in verhouding op de foto.
De compositie is eigenlijk de vormgeving van je foto. Hoe jij de foto indeelt zorgt ervoor of de foto lekker kijkt. Heb je de kop van de hond heel close in beeld, zorg dan dat er boven de kop geen loze ruimte zit, maak de kop beeldvullend. Heb je de hond helemaal in beeld, zorg dan dat de voetjes en/of billen van de hond redelijk onderaan de foto zijn. In de meeste gevallen is het niet mooi om heel veel ruimte onder hond te hebben omdat je dan voornamelijk oninteressante grond in beeld ziet. Natuurlijk zijn er uitzonderingen wanneer de grond juist heel mooi is of wanneer er mooie lijnen richting de hond lopen bijvoorbeeld wanneer hij op de bospad loopt. Meestal is het mooier om boven de hond meer ruimte te laten, zodat je bijvoorbeeld een mooie lucht of bomen daar ziet. Staat de hond er in zijn geheel op en dan bijna tot bovenaan de foto, dan is de foto voor je gevoel te krap afgesneden en heeft de hond geen ruimte.
Ook horizontaal gezien is het vaak mooier wanneer de hond niet in het midden staat maar meer naar een zijkant. Je kunt de regel van derden aanhouden, maar in principe mag je alle indelingen kiezen die bij de desbetreffende situatie goed passen. Speel in ieder geval eens wat vaker met het dier niet in het midden te zetten.
Vooral de nieuwere smartphones hebben een portretstand. Hierbij wordt automatisch de achtergrond achter de hond vaag. En dat is echt heel mooi want zo leg je veel meer de nadruk op de hond. Die portretstand is bij elke smartphone weer net iets anders. Op mijn eigen samsung S23 Ultra kan ik in de portretstand ook kiezen voor studio. Dan krijg je naast een vage achtergrond ook net iets meer licht in het snuitje van de hond, werkt heel goed! Vaak kun je bij een portretstand niet inzoomen. Maar vaak is hij dan vanzelf al iets ingezoomd. En soms heb je bij een portretstand bijvoorbeeld 2 standen. Kies altijd voor de wat ingezoomde stand wanneer je een close portret gaat maken.
Het licht komt altijd ergens vandaan. Of de zon er nu wel of niet staat, er is altijd een lichtrichting. Zon veroorzaakt helderheid en glans in de vacht maar het veroorzaakt ook harde schaduwen. Check altijd hoe jouw hondje, en dan vooral het gezichtje, overkomen in bepaald licht. Kijk of je de hond ten opzichte van het licht wat moet verplaatsen om hem beter over te laten komen.
Het klinkt zo makkelijk, maar toch gebeurt het vaak niet. Natuurlijk moet je vaak snel reageren en heb je niet altijd zeggenschap over wat er naast of achter de hond te zien is, maar wanneer je die tijd wel hebt, zorg dan dat de hond op een plek staat waarbij er geen tot weinig dingen op de achtergrond zijn die teveel afleiden of de boel minder mooi maken. Loop lekker een kilometer verder wanneer je weet dat je dan bij een mooi bospaadje komt of de rivier zo mooi op de achtergrond hebt. Wel of niet inzoomen en jouw standpunt bepalen altijd wat je wel of niet op de achtergrond ziet. Simpelweg betekent dit dat je iets minder lui moet fotograferen en uitgebreider moet kijken en jezelf moet verplaatsen om te zien wat er dan op de achtergrond verschijnt.
Het is altijd mooi om goed te kijken naar de omgeving, hoe en waar past de hond daar het beste in? Een omgevallen boom, zet hem daarop, een branding van de zee, zet die als een schuine lijn van links naar rechts in het beeld en laat een boom op de achtergrond niet uit zijn koppie groeien. Een smal pad met hoge struiken of onkruid ernaast aan beide kanten, een doorkijkje in het bos, een poortje, een zonsondergang, het zijn allemaal perfecte situaties om jouw hond in te fotograferen.
Het leukste vind ik het altijd om te wachten tot een verhaaltje zich aandient. Dit kan zijn omdat het dier iets grappigs doet, een interactie met een ander dier, hoe het dier naar de omgeving kijkt, het kan van alles zijn. Een bepaalde blik kan al zoveel zeggen. De leukste blikken komen vaak door een geluid dat het dier hoort. Bij Puna werkte een piepkip altijd heel goed. Bij mijn oppashondje James werkt het goed wanneer ik zachtjes fluit, en bij een ander werkt een koekje altijd het beste. Kom erachter wat voor jouw hond goed werkt. Ben zelf zo rustig mogelijk, dan krijgt de hond de meeste ruimte om zijn of haar eigen verhaaltje te maken.
Niet alle honden zijn zoals Puna helemaal gewend om altijd maar weer op de foto gezet te worden. Ik zie het aan mijn oppashondjes, net zo lief en mooi, maar soms iets minder bereidwillig om mee te werken omdat hun baasje nu eenmaal geen fotograaf is. Push het beestje niet te veel, ga er rustig bij zitten en wacht gewoon tot het diertje mooi staat of iets leuks doet. Wanneer je op de grond gaat zitten en je camera richt, komt een hond vaak naar je toe. Dat werkt dan weer niet zo goed, maar wanneer je geduldig blijft zitten gaat de hond vaak weer zijn eigen weg, en dan komen de mooie plaatjes. De verhaaltjes komen ook vaak door geduldig te wachten.
Met grote dank aan al mijn modelletjes waaronder natuurlijk mijn lieve Puna die vanaf haar wolkje meekijkt, Penny, James, Benji, Malou, Nacho, Money, Sammy en Doppie.
Laten we de wereld overspoelen met de liefste, leukste, grappigste, ontroerendste en mooiste foto's van onze lievelingen.
Ben je enthousiast?
Zou je het leuk vinden om nog veel meer te leren en jouw hond nog veel mooier in beeld te krijgen? Zowel met mijn uitgebreide smartphone training als met de basis training voor een camera leer je veel beter fotograferen.
Wil je het liever laten doen? Met een Powershoot of een SmartPowershoot kan ik jou samen met je hond prachtig vastleggen.
27 september 2023
'Goedemorgen' hoorde ik achter me. Een man met een hond verscheen. En terwijl we beiden naar het prachtige uitzicht over de IJssel keken zei hij: 'Jammer dat je het nooit zo mooi op de foto krijgt he?'
'Mij lukt dat wel hoor', zei ik en klikte nogeens met mijn smartphone. Ik zag aan zijn gezicht dat hij me niet echt geloofde. Glimlachend keek ik nog een keer naar dat magische beeld voor me voordat ik weer op de fiets stapte om naar mijn vaste zwemplekje te gaan.
De teleurstelling die deze man vaak ervaarde bij het maken van een foto als deze zul je misschien wel begrijpen. Het lukt namelijk vaak niet om een mooi moment als deze op een manier vast te leggen dat het net zo mooi op foto overkomt als in het echt. Maar ik ga je in dit blog vertellen hoe ook jij een foto als deze het beste kunt maken.
Wanneer je een zondsopgang of ondergang als deze fotografeert dan heb je te maken met een groot lichtverschil. Al is het licht nog niet of niet meer zo sterk als overdag, het blijft het licht van de zon en je fotografeert tegen het licht in. Wanneer je een foto maakt van alleen de lucht, dan zal je smartphone precies het juiste licht meten en wordt de foto vaak uit zichtzelf al prachtig. Maar wanneer je zoals hier ook een stuk land op de foto zet dan heb je te maken met een groot lichtverschil. En omdat contrasten op een foto sterker worden dan hoe wij het met onze ogen zien, zal of de lucht veel te licht worden of het land veel te donker. Wanneer de lucht te licht wordt, dan worden de kleuren flets en komt de zonsondergang niet mooi over. En wanneer het land te donker is dan wordt de helft van je foto grauw en soms helemaal zwart, daar heb je dus niks aan.
Het is belangrijk dat je tijdens het fotograferen je belichting baseert op het lichtste deel van de foto. Dit doe je door tijdens het fotograferen met je vinger op het scherm te drukken ter hoogte van het lichtste en kleurrijkste deel in de lucht. Je ziet dan direct in beeld dat hij die kleuren heel mooi intens maakt. VInd je het resultaat toch nog iets te licht en niet kleurrijk genoeg, dan kun je na het drukken op je scherm het kleine zonnetje wat dan verschijnt op die plek wat naar links of naar beneden schuiven. Je foto wordt dan nog iets donkerder en dus kleurrijker. Je ziet dan ook meteen dat het land meteen heel erg donker wordt, maar dat is ok, want dat gaan we later oplossen. Wanneer je met een gewone camera fotografeert dan kan dit probleem worden opgelost met een grijs verloop filter. Je zet dan een donker filter voor de lucht waardoor je het lichtverschil eigenlijk opheft en je op die manier zowel de lucht als het land goed belicht in beeld krijgt.
Maar met de smartphone maak je achteraf het verschil minder groot.
De originele foto De foto na bewerking
De foto waarbij het land te donker is ga je vervolgens bewerken in een bewerkingsappje. Ik gebruik zelf Photoshop express op mijn telefoon, maar er zijn vele appjes die je daarvoor kunt gebruiken.
Er zijn dan maar een paar dingen die ik doe. Ik pas ten eerste de helderheid wat aan. Let op, verwar dit niet met de belichting. De helderheid in Photoshop vergroot het contrast in de middentonen. Dat betekent dat de details wat duidelijker worden en er bijvoorbeeld wat meer leven en kracht komt in de foto. Vooral het gras wordt er mooier van en lijkt direct ook al wat lichter te worden. Om de lucht nog iets intenser te maken schuif ik de nevelreductie vaak iets naar rechts, niet teveel want dan kan het erg onnatuurlijk worden. En dan komt het belangrijkste, ik schuif de schaduwen zover naar rechts als nodig is. Hierdoor wordt het land lichter en beter zichtbaar en is de foto veel meer in balans. Zo zie je zowel de lucht als het land goed en bevaltten ze beiden mooie kleuren.
Mocht het zo zijn dat door het opvoeren van de nevelreductie er teveel blauw in de lucht is gekomen, dan kun je de kleurtemperatuur nog wat warmer zetten door ook een stukje naar rechts te schuiven. Hierdoor wordt het blauw weer meer de originele warme kleur en vaak wordt het gras er ook nog warmer en kleurrijker van. Als laatste kijk ik dan of ik de zwarttinten nog iets naar beneden kan zetten, dus schuiven naar links. En klaar is je foto. Je foto komt dan goed overeen met hoe wij de situatie met onze ogen zagen.
Wil je veel meer tips over hoe je met jouw smartphone de beste foto's maakt, doe dan mee met de leukste en meest uitgebreide online smartphone training die er te vinden is, SmartSocials.
25 september 2023
Er moet me iets van het hart. Steeds vaker zie ik dat fotografie gebruikt wordt om mensen verdrietig en onzeker te maken. Terwijl het juist zo'n enorm krachtig middel is om mensen heel erg blij te maken. Als er na het zien van dit filmpje één persoon is die zijn verantwoordelijkheid hierin gaan nemen ben ik al heel blij, maar nog mooier zou het zijn wanneer dit bij heel veel mensen gebeurt en we elkaar hier ook bij kunnen helpen. Fotografie is te mooi om een ander er verdriet mee te doen.
Dus laten we lekker veel foto's van puppies, zonsondergangen, regenbogen, mooie mensen en al het andere dat onze aarde zo mooi maakt verspreiden en zo een ander gewoon een grote glimlach op het gezicht geven.
Doe je mee?
18 augustus 2023
Een camera werkt als een vergrootglas, letterlijk en figuurlijk. De afgelopen 17 jaar dat de Powershoot als merknaam bestaat, heb ik deze uitspraak vaak gedaan. En in die jaren heb ik voor mezelf steeds meer redenen gevonden die deze uitspraak bevestigen. Graag wil ik in dit blog er een paar met jullie delen, vooral om te laten zien hoe bijzonder fotografie eigenlijk wel niet is.
Allereerst legt het de persoon die voor de camera staat onder een vergrootglas. En dat idee voelt voor de meeste mensen niet heel prettig. We hebben allemaal van die minder leuke oordelen over onszelf. Neus te groot, kin te klein, onderkin te groot, ogen te klein, huid te rimpelig, tanden te scheef, en ga zo maar door. Wanneer je iemand het onderwerp van de foto maakt, wordt het gezicht of lijf letterlijk uitvergroot voor de camera en worden tegelijk die oordelen ook uitvergroot. Zolang we onszelf voornamelijk met een zelfgekozen uitdrukking op het gezicht in de spiegel zien valt het nog wel mee. Dat gezicht kennen we goed. Maar wanneer we dan pontificaal groot in beeld verschijnen op de foto, dan zijn we verward omdat het niet ons spiegelbeeld bevat (maar het omgekeerde en echte beeld) en blijkt dat we in ons hoofd toch vaak vasthouden aan het beeld van een aantal jaren terug. Vooral vrouwen zijn hier best goed in. De camera kan meedogenloos zijn wanneer hij het realistische beeld naar voren laat komen.
Wat je je hierbij altijd moet realiseren is dat het beeld dan wel door een camera wordt vastgelegd maar meestal in opdracht van de persoon achter de camera die er niet altijd verstand van heeft. En o wat kan er dan veel fout gaan. Hard licht, onderbelichting, verkeerde beeldhoek, slechte timing, allemaal zaken die iemand niet direct mooier maken.
De lens lijkt letterlijk in te zoomen op alles wat we niet zo mooi vinden aan onszelf. En op die foto zien we dan bijvoorbeeld die te grote neus dan toch sneller dan die mooie ogen die erboven zitten.
Dit klinkt misschien nog niet heel positief (dat is het wel en daar kom ik zo op terug), maar er zijn ook vele mooie kanten aan die uitvergroting. Naar de meeste mensen kijken we over het algemeen niet heel uitgebreid. We kijken vluchtig. Aan de ene kant omdat we het ongemakkelijk vinden om lang naar iemand te staren, maar aan de andere kant omdat er naast die persoon zoveel anders te zien is. Wanneer je op je werk bent ga je waarschijnlijk niet eens lekker uitgebreid een paar minuten intens naar iemand staren. Ik denk niet dat de gemiddelde collega dit heel erg op prijs zal stellen. Maar ik kan je vertellen, het is wel heel erg leuk om dat te doen. Wanneer ik portretten maak van iemand, dan is dat precies wat ik doe. Ik noem het vaak legitiem gluren, waar je in het dagelijks leven niet de kans voor krijgt, behalve misschien tijdens een romantische etentje wanneer je verliefd bent.
Omdat de lens uitvergoot en ik tijdens een shoot zo'n 1.5 uur lang door die lens naar iemand kijk, zie ik alles beter en zonder afleiding. En dan zie ik zoveel details aan iemand die zo prachtig zijn. Hoe langer ik kijk, hoe meer ik er zie. En dat is belangrijk als fotograaf, steeds meer mooie dingen zien in iemand, die je dan vervolgens ook kunt vastleggen. En wanneer je dat als fotograaf op de best mogelijke manier doet, dan gaat de persoon het zelf ook zien. Een camera kan iemand maken of breken. En ik wil dat eerste, ik wil laten zien hoe mooi hij of zij is.
Dat vergroten vindt op verschillende momenten en bij verschillende soorten foto's plaats. Bij het maken van een macrofoto kan een lens details laten zien in iets heel klein dat we met het blote oog niet kunnen zien. Maar het kan ook een verhaal versterken, vreugde of verdriet of humor uitvergroten. Een goede foto kan de vrolijke sfeer op een feestje uitvergroten maar het kan ook de angst en verdriet tijdens een oorlog laten zien. Je kunt inzoomen voor het laten zien van details of juist uitzoomen om een beter beeld van het geheel te krijgen.
Door het gebruik van verschillende technieken kan de nadruk meer op iets worden gelegd door bijvoorbeeld de achtergrond vaag te maken of verschillen in licht te benadrukken. Een camera kan ons op deze manier ook echt leren om anders naar de dingen in ons leven te kijken. Ook ben ik erachter gekomen dat veel processen die zich afspelen in een camera, ook in ons leven aanwezig zijn. En dan kan het soms heel verhelderend zijn om te zien hoe een camera met een bepaalde situatie omgaat. Ik ben hier zelf enorm enthousiast over en in mijn nieuwste trainingen ga ik hier dan ook dieper op in.
Maar toch wil ik nog even terugkomen op die eerste uitvergroting waar ik het over had. Dat de camera onze uiterlijke kenmerken maar ook onze visie op onszelf uitvergroot. En dat hierdoor ons lichaamsbeeld en zelfbeeld Dat is één van de redenen waarom we ons voor een camera niet zo lekker en ontspannen voelen. Maar omdat die camera dat laat zien, kunnen we het op dat moment niet negeren. En dat negeren, dat is iets wat we vaak liever wel doen. Wegdrukken of verstoppen. Want ook al zijn veel oordelen over onszelf best hardnekkig, we lopen er vaak niet mee te koop en willen ze vaak ook niet voelen. En door middel van heel verschillende zaken zoals make up, haardracht, kleding, ons intellect, humor, maniertjes, status, baan, auto, vrienden, sociale omgeving enzovoort enzovoort, verhullen we ze een beetje. En dat is nu juist wat die camera niet doet, die kijkt dwars door maskers, sluiers en welke vorm van verhulling dan ook heen. En dat voelen we allemaal. Voor die camera lukt het ons vaak niet om de zekerheid die we uit die verschillende zaken halen vast te houden. De camera vergroot dus de onzekerheden uit die we normaal gesproken vaak redelijk goed weten te verstoppen. En weet je, dat begint bij veel mensen al een paar dagen voordat ze daadwerkelijk voor die camera staan. Alleen het idee al dat ze gefotografeerd gaan worden zorgt voor angst en onzekerheid. Want we weten wat ons te wachten staat, hoe we ons gaan voelen en dat we niks hebben om aan vast te houden. En dan zijn we opeens naakt en onszelf.
En juist daar ligt het goud. Want vanuit die kwetsbare situatie, ver uit je comfortzone verwijdert, kun je grote stappen maken. En ik weet uit ervaring dat dat niet eens moeilijk hoeft te zijn maar vaak juist heel makkelijk en op een blije ontspannen manier kan gaan. Uit je comfortzone stappen kan ook op een heel vriendelijke en blije manier.
Het vergt wel iemand die achter de camera staat die zich van dit proces bewust is en hier op een fijne manier mee omgaat. En het vergt ook een persoon voor de camera die bereid is om het aan te gaan. Wanneer aan beide kanten van de camera deze verantwoordelijkheid genomen wordt, dan kan een camera wonderen verrichten.
Wanneer er achter die camera niet iemand staat die je daarbij kan of wil helpen, wat dan? Dan zijn er alsnog veel dingen die jij zelf kunt doen om het jezelf makkelijker te maken. Een klein simpel voorbeeld, altijd stevig staan. Wanneer je geaard bent en met beide benen stevig op de vloer staat, dan krijg je de kracht van de aarde cadeau. De oordelen in je hoofd gaan dan minder makkelijk met je aan de haal. Stevig staan doe je heel simpel door je voeten ver uit elkaar te zetten. Je geeft jezelf op die manier een stevige fundering. Om dit kracht bij te zetten kun je elke voet met een stamp op de grond neerzetten, dan ben je je nog meer bewust van het feit dat hij daar stevig staat. Er zijn nog veel meer dingen die je zelf kunt doen. Wil je weten wat al deze dingen zijn? Doe dan mee met de online Masterclass voor altijd mooier op de foto. Wil je er liever live en met meerdere mensen mee aan de slag, dan is de SmartShoot een waar feestje met vele prachtige foto's, verbinding met fijne mensen en blije herinneringen tot gevolg.
Laat dat vergrootglas zijn werk maar doen!
Volg je me al op Tiktok?
En instagram?
13 april 2023
Bijna iedereen die ergens in de afgelepen 1,5 jaar door mij is gefotografeerd of bij mij een training heeft gevolgd, die is haar tegengekomen. Ze heeft je ontvangen met haar favoriete knuffel in haar bekkie, ze heeft je aan het lachen gemaakt of misschien heeft ze je wel extra op je gemak gestelt.
Ik wil met fotografie iets magisch verspreiden. En Puna maakte zeker deel uit van die magie. Ze had iets over zich waardoor zelfs de mensen die niet van honden houden geraakt werden.
Ze is er niet meer. Op goede vrijdag heeft ze haar oogjes voor altijd gesloten. Omdat ze niet alleen mijn allerliefste maatje was en mij elke dag weer liet zien wat onvoorwaardelijke liefde is, maar ook zo'n magische aanwezigheid was in mijn bedrijf, wil ik hier heel graag deze ode met jullie delen.
Puna, the Movie.
Via alle kanalen word ik overstelpt met lieve berichten. Dank jullie wel daardoor. Onze band was voor de buitenwereld meer dan overduidelijk. Ik voel me gedragen tijdens het grote verdriet.
19 maart 2023
In al die jaren dat ik trainingen hoor ik steeds weer van cursisten dat ze tijdens het fotograferen vaak tijdsdruk ervaren. Op de één of andere manier denken veel cursisten dat een foto altijd snel gemaakt moet worden. Er wordt dan heel veel druk en stress ervaren en door die druk wordt de ingewikkelde techniek vaak vergeten. Natuurlijk komt het weleens voor dat er totaal onverwacht iets gebeurt en je heel snel moet reageren en een foto moet maken. Maar in de meeste gevallen is niemand die van jou verwacht dat een foto snel gemaakt moet worden en ben je vaak zelf de enige die er tijdsdruk op legt. Ik heb me de afgelopen jaren natuurlijk heel erg vaak afgevraagd waar dit door komt. Misschien is het omdat we inderdaad heel druk zijn, maar misschien komt het ook omdat we inmiddels met onze smartphone gewend zijn om heel snel te kunnen fotograferen. Ik denk ook dat cursisten gewoon de overtuiging hebben dat je als fotograaf snel moet werken. Ook laten de fabrikanten van camera's ons geloven dat het allemaal bijna vanzelf gaat. Maar dat is natuurlijk niet zo. Hoe goed die camera's ook zijn, fotografie blijft een echt vak. Het vergt veel tijd, aandacht en oefenen om je de ingewikkelde techniek echt eigen te maken. En dat werkt het beste in alle rust, zodat je met veel aandacht alle stappen steeds kunt doorlopen.
In dit blog wil ik graag wat eenvoudige maar belangrijke tips met je delen om ervoor te zorgen dat zowel jij als de mensen om je heen die druk niet ervaren, en fotografie een blije in plaats van een stressvolle bezigheid wordt.
Allereerst is het natuurlijk het belangrijkste om jezelf die tijd te gunnen en die ruim te reserveren in je agenda. Even snel tussendoor met je camera op pad, is meestal geen goed idee. Zeker niet wanneer je de techniek nog niet beheerst.
Wanneer je op een plek bent aangekomen, of dat nu in de natuur is of midden in de stad, zorg eerst dat je letterlijk en figuurlijk landt op die plek. Ga zitten en kijk om je heen. Luister, voel en glimlach. Voel je voeten stevig op de grond en adem langzaam en diep. Wanneer je echt direct die camera uit je tas pakt heb je meteen het gevoel dat je iets moet, maar aankomen is eerst een veel beter plan. Je kunt veel lekkerder fotograferen wanneer je je eerst verbonden hebt met de plek.
Wanneer je het gevoel hebt dat je er echt bent en de rust in jezelf hebt gevonden, ga je dan in alle rust voorbereiden. Maak je een landschapsfoto, zet dan bijvoorbeeld rustig je statief en je camera neer. Zet je camera aan en check alle instellingen, staat er niet nog iets raars ingesteld, bijvoorbeeld een heel hoge ISO van het feestje van gisteren? Maak een inschatting van de lichtsituatie, heel licht of heel donker, en maak dan alvast een basisinstelling die daarbij past. Vervolgens ga je aan de slag met je instellingen stap voor stap goed te maken voor deze lichtsituatie en voor het effect dat jij wilt bereiken op je foto. Stap voor stap werkt hierin echt het beste omdat je bij fotografie aan veel dingen moet denken. Maak een aantal proeffoto's en kijk goed naar het resultaat. Wanneer dat goed is ga je pas echt fotograferen. Dan pas maak je die prachtige compositie. Ben je niet zeker van je instellingen? Maak dan de foto met verschillende instellingen. Maak bijvoorbeeld een belichtingstrapje, dus dezelfde foto steeds een beetje lichter of donkerder. Later op je computer kun je dan beter zien welke het beste was.
Gaat het om bijvoorbeeld een straatfoto, dan ga je op dezelfde manier te werk. Je maakt je instellingen alvast voordat je iets ziet dat interessant is om te fotograferen, doe dat terwijl je toevallige voorbijgangers fotografeert. Wanneer je dan uiteindelijk iemand voorbij ziet komen die wel interessant is, dan hoef je alleen nog maar te richten en te klikken. Het voorwerk is dan al gedaan.
Zowel bij straatfotografie als natuur fotografie heb je veel geduld nodig. Dat landschap vraagt misschien nog om iets extra's. En als je maar lang genoeg wacht dan kan het zomaar zijn dat er een prachtige zwerm vogels langs vliegt die het plaatje compleet maakt. Of dan loopt er in de verte misschien wel een klein meisje met een rood jasje over dat bospad. Net een detail die je nog nodig had. Zo gaat het ook met straat fotografie. Als je maar lang genoeg wacht dan gebeurt er vanzelf iets. En ook daarvoor heb je dus echt die grote streep in je agenda nodig. Fotografie wordt op deze manier veel meer meditatief en het geeft je rust in plaats van stress.
Wanneer er andere mensen bij betrokken zijn dan is het goed om heel duidelijk te zijn tegen die mensen over de tijd die je nodig hebt. Wat ik cursisten het vaakst hoor zeggen is dat ze iemand niet zo lang kunnen laten wachten. Maar wie zegt dat? Wanneer je een portret van iemand gaat maken, zeg dan van te voren al hoeveel tijd ze daarvoor moeten reserveren. Wanneer iemand van te voren weet hoelang het gaat duren dan is er voor hen geen reden om te denken dat het snel moet, en hoef jij dat dus ook niet te voelen. Tijdens het fotograferen is het van belang dat je duidelijk aangeeft dat je in het begin met de instellingen bezig bent. Dus zeg zoiets van: 'Ik moet eerst mijn instellingen in orde maken en dat kan even duren. Ga jij maar gewoon lekker hier staan, en geniet van de omgeving. De foto's die ik maak die zijn nog niet voor het eggie en het maakt dus nog niet uit hoe je staat of hoe je kijkt. Wanneer de instellingen goed zijn, dan kunnen we beginnen en dan laat ik het je weten.'
Dit helpt echt enorm om de druk ervan af te halen. Je kunt dan in alle rust met je instellingen aan de slag en wanneer die goed zijn kun je los gaan in het fotograferen. Je kunt dan ook veel meer aandacht hebben voor je model en echt contact maken omdat je je niet meer druk maakt om de instellingen. Natuurlijk hou je in de gaten of alles nog goed gaat en of je iets bij moet stellen. Maar de basis is er. Ga je weer naar een andere plek met andere lichtsituatie, dan doe je dit hele verhaal opnieuw.
Iedereen die voor jouw camera staat die wil dat je goede foto's maakt. Dus het is alleen maar in hun voordeel om de tijd te nemen.
Nu zijn er natuurlijk altijd mensen die haast hebben. Wanneer ik portretten bij een bedrijf maak dan zorg ik dat eerst alles in orde is voordat ik de medewerkers ga fotograferen. Ik ga eerst in alle rust een plek zoeken met goed licht, en maak bijvoorbeeld wat proeffoto's van mezelf. Ook vraag ik weleens aan bijvoorbeeld een receptioniste of zij of een andere collega even de tijd heeft om de proeffoto's te maken. Wanneer dan alles in orde is dan pas vraag ik die directeur voor mijn camera te komen en dan is het in een paar minuten gepiept.
En die juiste mensen, dat zijn vaak niet je gezinsleden of je beste vrienden. Wanneer je met iemand bent die niks met fotografie heeft, dan kun je beter gewoon lekker je smartphone pakken en snelle kiekjes maken. Wanneer jij lekker op je buik in de moddel ligt om net dat ene mooie bloempje te fotograferen dan is het niet fijn wanneer je steeds hoort: 'Mam, gaan we nou!?'
Ga alleen of met iemand op pad die ook aan het fotograferen is. Dan is er niemand die jou een gehaast gevoel kan geven.
Wanneer je weet dat het zo kan zijn dat je snel moet reageren op een bepaalde situatie en heb je moeite om met die snelheid een compositie te bepalen? Stel, je dochter zit op atletiek en ze kan elk moment langs rennen. Bedenk dan van te voren alvast waar je haar in beeld wilt hebben. Rent ze van links naar rechts en wil je haar links in beeld? Zet dan alvast je scherpstelvakje links, dan weet je zeker dat ze daar in je foto komt. Alles wat je vooraf kunt bedenken is meegenomen.
Bijna alles wat ik hierboven zeg klinkt misschien erg logisch. En toch zit het er bij de meeste mensen niet in dat je op deze manier te werk kunt gaan. Bedenk altijd, fotografen nemen voor een belangrijke shoot altijd de tijd. Elk beeld en elke persoon verdienen jouw tijd en volledige aandacht.
8 maart 2023
Vrouwen maken in een snel tempo hun opmars in de wereld van de fotografie. En dat is een groot geschenk voor ons allemaal. Het duurde even voordat we onze weg in dit zeer technische vak vonden, maar inmiddels zijn er steeds meer succesvolle vrouwelijke fotografen en vrouwen die er over schrijven of er les in geven.
In een branche onderzoek uit 2010 van de fotograferen federatie, blijkt dat tot 1975 er maar 4% van alle fotografen vrouw was. Vanaf 2006 was dit percentage gestegen tot 32%. Gezien het feit dat zo'n 95% van mijn eigen cursisten vrouw is, denk dat vandaag de dag het percentage nog wel een stuk hoger ligt.
Tot nog niet zo lang geleden was het dus toch wel een echt mannen beroep. Eén van de redenen waarom er zo weinig vrouwen werkzaam waren in de fotografie is dat het echt een heel technisch beroep is. En dat was het zeker in de analoge tijd. Het fotograferen ging toen volledig op technische kennis omdat het resultaat van bepaalde instellingen niet zichtbaar was voordat het filmrolletje was ontwikkeld en afgedrukt. Met de komst van de digitale fotografie is fotografie meer visueel geworden en de gemiddelde vrouw doet het daar net iets beter op. Ik wil hiermee absoluut niet zeggen dat vrouwen niet technisch zijn, integendeel. Maar na het begeleiden van duizenden cursisten, waarvan de meesten dus vrouw zijn, denk ik wel dat ik zo brutaal mag zijn om een aantal stellingen hierover te maken.
De reden dat wij de techniek van fotografie zo lastig vinden is omdat het in onze ogen niet logisch is. Alhoewel fotografie door de jaren heen toegankelijk is gemaakt voor iedereen, zeker door de komst van de digitale camera's, is de techniek dat eigenlijk niet. De benamingen en zeker de getallen die worden gehanteerd, komen voort uit de optica, een begrip dat onder andere ook in de astronomie wordt gebruikt. En berekeningen van bepaalde getallen worden onder andere gedaan met de stelling van Pythagoras.
Nu zit er achter elk technisch proces van elk apparaat natuurlijk heel ingewikkelde berekeningen, alleen wordt de consument daar meestal niet mee lastig gevallen. Op de knoppen van de gemiddelde magnetron staat gewoon het aantal seconden, stand 1 t/m 5 en of je hem wilt gebruiken voor ontdooien of koken. De hele techniek erachter, dat zal de gemiddelde gebruiker een worst zijn.
Bij de meeste apparaten is die doorvertaling naar de consument gemaakt. Maar niet bij de camera. Als consument moet je hiervoor eigenlijk een fotografie studie hebben gedaan. Op de één of andere manier hebben de makers er in het verleden voor gekozen om die doorvertaling niet te maken. En dat is de reden dat diafragma getallen bestaan uit bijvoorbeeld 5.6, 7.1 en 1.4. En om er nog wat logica in te gooien, een groot diafragma wordt weergegeven met een klein getal en een klein diafragma met een groot getal. Wanneer je bedenkt dat er toch best veel vrouwen zijn (zoals ik) die al moeite hebben met links en rechts uit elkaar houden, dan zijn getallen als dit best een behoorlijke kluif. Als we de logica erachter zouden begrijpen dan zouden we het nog wel wat sneller snappen maar wanneer je op Wikipedia leest dat het diafragmagetal van een lens of een lenzenstelsel gelijk is aan de brandpuntsafstand gedeeld door de apertuur (D), de diameter van de intreepupil, dan ben je mij in ieder geval al behoorlijk kwijt. En dit is maar één zin van een lang stuk waar ik alleen maar met een uitdrukkingloos gezicht naar kan staren.
En dan wordt het diafragma ook nog eens weergegeven met de F. De F van diafragma, haha.
Om mijn punt nog een beetje te versterken, geef ik nog één “leuk“ voorbeeld. De beeldhoek waarin we fotograferen, dus het aantal graden waarmee een lens de wereld in kijkt, verkregen door het in en uitzoomen. Die hoek waarmee we een beeld bekijken, zegt veel over het uiteindelijke resultaat van de foto. Je zou dus denken dat we deze hoek van een lens weergeven in het aantal graden. Maar nee, natuurlijk niet, dat zou te makkelijk zijn. Hier is gekozen om de getallen van de brandpuntafstand te gebruiken. Wanneer een bepaalde brandpuntafstand, bijvoorbeeld 24 mm, altijd eenzelfde beeldhoek aan zou geven, dan zouden we daar nog wel mee kunnen leven. Maar nee, ook dat is niet het geval. Bij de ene camera is 24 mm namelijk het getal voor groothoek. Maar bij een andere camera betekent 4 mm dat je fotografeert op de groothoekstand. Het verschil heeft te maken met de grootte van de sensor.
Wanneer je dus dat mooie ambacht fotografie wilt leren, dan moet je eerst door een berg van onlogische getallen en berekeningen heen om precies te weten waar je mee bezig bent. Nu zijn er natuurlijk best wel vrouwen te vinden die hiervan smullen en hierin niet onderdoen voor de gemiddelde mannelijke techneut. Maar ik kan je echt verzekeren, die paar duizend vrouwelijke cursisten die ik voorbij heb zien komen, die hoorden daar meestal niet bij.
Genoeg over waarom vrouwen minder geschikt zouden zijn als fotograaf. Want er zijn eigenlijk veel meer redenen waarom een vrouw juist wel heel geschikt is.
Toen ik een tijd geleden het boek “jouw verhaal, jouw kracht” las, van Elle Luna en Susie Herrick, zag ik daarin een lijst met vrouwelijke kwaliteiten, die ik meteen zo mooi kon doorvetalen naar waarom een vrouw magie kan creëren achter een camera. Ik quote hier even uit het boek, het onderscheidend hersenfunctioneren van vrouwen:
Al deze feiten laten in mijn ogen zo duidelijk zien waarom een vrouw, wanneer ze fotografeert, veel holistischer bezig is. Terwijl ze met de techniek bezig is, is ze ook in staat om te zien of een model zich wel of niet fijn voelt, kan ze zich beter inleven en is ze veel meer bereid om er alles aan te doen om het model een fijn gevoel te geven. Ook gaat de techniek veel beter samen met creativiteit en fantasie. En omdat we veel input krijgen van onze zintuigen zijn we ons van veel meer dingen tegelijk bewust waardoor we in elke situatie veel meer overzicht hebben. En dat kan in zoveel takken van fotografie heel fijn zijn. Bij een simpele landschapsfoto kan dit net dat ene detail betekenen wat de foto waanzinnig maakt.
Juist door het inbrengen van deze vrouwelijke manier van werken in de fotografie, komen daar vaak foto's uit met zoveel meer gevoel en emotie, zoveel meer figuurlijke diepte (misschien ook wel letterlijke) en foto's met een grotere storytel factor. Een vrouw is meer op zoek naar die schoonheid die ze weer wil geven. Waar ik het verschil over het algemeen heel goed in zie is in naaktfotografie. De naaktfoto's die door vrouwen zijn gemaakt zijn vaak heel authentiek, de echte schoonheid en kracht van de vrouw komt daar veel meer in naar voren dan de gemiddelde naaktfoto die door een man gemaakt is. Het gaat voorbij de lichamelijke kenmerken, en meer over de vrouw. Kracht en kwetsbaarheid komen meer naar voren.
Ik denk dat je zelf ook wel heel wat voordelen kunt bedenken. En ben jij zelf zo'n vrouwelijke (amateur) fotograaf, dan nodig ik je uit om jouw eigen vrouwelijke kwaliteiten te zien, te erkennen en te gebruiken. Je hebt ze niet voor niks.
De 'regels' in de wereld van de fotografie zijn ooit bedacht door mannen. Ik heb die regels altijd genegeerd en heb mijn eigen regels en vooral mijn waarden en normen gevolgd. Bij fotoclubs, fotografie groepen op internet, en ook bij opdrachtgevers, worden toch nog vaak die mannelijke regels gebruikt. Ik daag je uit om ook jouw eigen regels te maken, die beter passen bij wie jij bent als vrouw. Laten we lekker opstandig zijn en met een grote lach op ons gezicht, de regels aan onze hooggehakte laarzen lappen.
Voor mij als fotografie trainer, is het mijn grootste doel om dat vrouwelijke en mannelijke goed met elkaar in balans te brengen bij mijn cursisten. Ik zie bij veel vrouwelijke deelnemers toch vaak de angst voor de techniek en de overtuiging dat ze het misschien nooit echt goed zullen leren. Ik blijf er dan ook op hameren dat die technische kennis in orde moet zijn. Al moet ik het 80 keer uitleggen. Als je jezelf staande wilt houden in die mannenwereld, dan moet je ervoor zorgen dat je qua techniek niet onder doet voor de gemiddelde mannelijke fotograaf. Alleen dan kunnen jouw vrouwelijke kwaliteiten zorgen voor die extra magie in jouw foto's.
En de mannen, ik vind het juist fantastisch om hen wat meer de weg naar hun rechter hersenhelft te wijzen. Want een man die zich wat meer vrouwelijke kwaliteiten tijdens het fotograferen heeft eigengemaakt, die is onweerstaanbaar. Zoals fantastisch portretfotograaf Davy Mickers het zelf zei na een masterclass portretfotografie die hij bij mij volgde:
'Ik ben hier niet alleen als fotograaf wijzer van geworden, ook als mens heb ik een enorme boost gekregen.'
En dat is precies waar ik het voor doe. Gebruik je eigen talenten, en leer van een ander. Als we dat allemaal zouden doen, wat zou de wereld er dan mooi uitzien!
Inmiddels geef ik al bijna 18 jaar fotografie trainingen. En die vertaling van de techniek naar het vrouwelijk brein heeft zich steeds meer verdiept. En het gaat inmiddels veel verder dan alleen de uitleg van de techniek. Want wat als je de camera kunt zien als een leermeester. Wat als de camera met zijn hele eigen kijk op de wereld, ons veel wijsheid te brengen heeft. Wat als die camera ons anders naar onszelf en ons leven kan laten kijken? En wat als we deze wijsheid ook kunnen doorgeven aan anderen, ook weer door middel van die camera? Dan blijkt fotografie nog een magische vak dan je misschien al dacht.
In mijn twee nieuwe trainingen komt het allemaal aan bod. Voor de camera en voor de smartphone.
Laten we samen magie creëren. De wereld heeft jouw oog nodig! Vind samen met mij jouw magische klik.