Never judge a book by its cover. Yeah, right

 

Met deze woorden begon de tekst die Christine Pannebakker schreef over het maken van een boek cover..

 

De tekst klopt in zoverre dat de cover niks zegt over de kwaliteit van het boek. Ik heb de meest prachtige boeken gelezen met de meest waardeloze covers.

Het zegt misschien niks over het boek, maar wel iets over de geloofwaardigheid ervan en over de verkoop. Zeker wanneer je één van je eerste boeken uitgeeft en je als auteur nog geen naam hebt gemaakt, dan word je boek in eerste instantie wel degelijk beoordeeld naar aanleiding van de cover.

Als bekend en succesvol schrijven komt je er misschien nog mee weg. Maar waarom zou je? Verdient een prachtig boek ook niet gewoon een prachtige cover?

 

Nu denken de meeste auteurs nog wel goed na over de voorkant van een cover en ook over de tekst van de achterflap. Al kan ook dat in veel gevallen toch een stuk beter. Ik begin zelf altijd met het lezen van de achterflap tekst. En halverwege en aan het einde van het boek, lees ik het nog een keer. Onbewust doe ik dat om te zien of de tekst de lading van het boek dekt, en dat is lang niet altijd het geval.

Maar dat is de afdeling van Christine, daar heb ik verder misschien wel net zo min verstand van als jij.

Maar die foto.... die auteursfoto op de achterkant... dat lijkt toch zo vaak weer een laatste moment dingetje, waar ik regelmatig met opgetrokken wenkbrauwen naar kijk.

 

Vorige week kreeg ik een boek binnen van een vrouw die had geschreven over een onderwerp waar ik in mijn werk veel mee bezig ben. En omdat ik nu eenmaal fotograaf ben, kijk ik zelf nog eerder naar de achterkant dan naar de voorkant. En ik was stomverbaasd. De vrouw stond er onderbelicht en onscherp op. En voor haar stond nog een deel van een hoofd van iemand anders. Echt een verschrikkelijke foto. Hij straalde in niets ook maar enige professionaliteit uit. De vrouw lijkt met deze foto te zeggen dat ze zowel haar boek als zichzelf totaal niet serieus neemt. Nu kun je jezelf ook té serieus nemen, maar dat is iets waar ik later nog even op terug kom.

Deze vrouw is helaas niet de enige. Het lijkt of de foto altijd op het laatste moment bedacht wordt en dan bij gebrek aan keuze een vaak een slechte keuze wordt gemaakt. Dit geldt echt niet alleen voor onervaren schrijven maar ook voor veel bekende schrijver bij grote uitgeverijen. Ik heb zelf een paar jaar voor een aantal uitgeverijen gewerkt als fotograaf en ook dan moet het vaak op het allerlaatste moment, in 5 minuten tussen 2 bijeenkomsten door en op een plek die niet zo mooi is. En als je dan de kans hebt gekregen om  mooie foto's te maken wordt hij regelmatig volledig verpest door de opmaak of foute uitsnede.

 

Ik weet het, de gemiddelde auteur zit liever in zijn of haar eentje achter de computer, dan dat ze graag met zichzelf naar buiten treden. Als ze zo graag in de publiciteit hadden gestaan dan waren ze wel gaan acteren of presenteren. Een heleboel uitzonderingen daar gelaten natuurlijk. En weet je, daar is ook helemaal niks mis mee. Tegenwoordig moet iedereen zichzelf (bijna geforveerd) laten zien, maar van mij hoeft dat echt niet. Sterker nog, bij veel mensen heb ik regelmatig de neiging om te zeggen dat ze zichzelf wat mij betreft wel ietsje minder mogen laten zien. Maar wanneer ik een boek lees van iemand dan wil ik gewoon heel graag het koppie zien van de persoon die het geschreven heeft. En wanneer dat een goede en echte foto is, dan weet ik met wie ik te maken heb, krijg ik er een gevoel bij, en dat is prettig wanneer ik dat boek lees. Die foto laat me zien hoe zorgvuldig iemand zijn boek in de wereld zet, hoe belangrijk genoeg (en ook weer niet te belangrijk) die persoon zichzelf vindt, en hoezeer iemand van zijn eigen boek houdt om het een foto te geven die recht doet aan het boek en zichzelf.

Ik zei het al eerder, een auteur kan zichzelf ook te serieus nemen, zo serieus dat het bijna gênant is. Mijn vriend (die chef is) en ik kijken regelmatig in allerlei kookboeken. Laatst keken we in een boek van een beroemde en succesvolle chef. En eerlijk gezegd hebben we onszelf kapot gelachen. De fotografie van het boek was prachtig. De gerechten waren enorm sfeervol gefotografeerd. En ook de foto's van de chef zelf zagen er goed uit. Maar het was in onze ogen net ietsje te veel. Ik had liever alle gerechten willen zien. Maar veel gerechten moesten plaats maken voor de chef. Wat hebben we vooral geleerd van het boek? De chef kan koffie drinken, hij kan chill uit het raam staren, hij kan ik een ietwat vreemde houding tegen de bank aanleunen, en nou ja vooruit, hij kan ook koken.

Het toch ietwat narcistische beeld dat we van hem kregen was eigenlijk alleen maar lachwekkend en voegde niks toe aan het boek.

 

Als auteur kun je ook je foto op de voorkant van de cover zetten. Dan is jouw foto eigenlijk de cover. Dit vind ik mooi mits het boek ook echt over jou gaat. Als dat niet het geval is dan vind het een gevalletje chef van hierboven.

 

Wat is een slechte auteursfoto?

 

• Een foto van meer dan 5 jaar geleden
• Een onscherpte en onder (of over)belichte foto.
• Een foto die duidelijk voor een ander doel is gemaakt, zoals vakantie of een bruiloft
• Een foto waar iemand anders vanaf is geknipt
• Een foto waarbij de achtergrond te nadrukkelijk aanwezig is en niks te maken heeft met de persoon of het boek
• Een foto die te klein was om af te drukken, te lage resolutie
• Een foto die verkeerd gecropt is. Er is niks zo irritant voor de gemiddelde fotograaf als de foto zo gecropt wordt dat er alleen nog een hoofdje over blijft zonder nek en schouders.
• Een foto waarbij het enorm duidelijk is dat de auteur zich verschrikkelijk voelt tijdens het maken ervan.
• Een foto waarbij de auteur door zowel visagie en styling niet meer op zichzelf lijkt
• Een foto waarbij juist te weinig is nagedacht over visagie en styling.

 

Wat is een goede auteursfoto?

 

• Een recente foto
• Een foto die scherp is en goed en goed belicht. De ogen zijn helder en goed zichbaar zonder weg te vallen in de schaduw
• Een foto die met zorg en aandacht is gemaakt speciaal voor het boek.
• Een foto met een rustige of egale achtergrond. Het kan zijn een studio achtergrond maar hij kan ook prima buiten in de stad of de natuur zijn gemaakt. Zolang de achtergrond maar heel rustig en vaag is en niet overheerst. Ook moet de achtergrond qua kleur en stijl bij de rest van het ontwerp van de cover passen.
• Een sfeer die past bij het soort boek. Is het boek heel ernstig dan kan het gek staan wanneer de auteur giert van het lachen op de foto.
• Een foto waarbij hoofd, nek en schouders te zien zijn. Liefst ook niet meer dan dat, want wanneer iemand in zijn geheel erop staat dan is het gezicht te klein en niet herkenbaar genoeg
• Een foto waarbij de auteur ontspannen kijkt.
• Een foto waarbij de styling en visagie de persoon mooi genoeg maken om goed op de foto te komen maar waarbij hij of zij wel zichzelf is en lijkt.

 

Bij dit lijstje zou je natuurlijk de naam auteursfoto ook kunnen vervangen door profielfoto. Want daar gelden eigenlijk precies dezelfde regels voor. Het feit is alleen dat je die wat vaker kunt veranderen. De foto op je boek die blijft er voor altijd opstaan.

 

De foto kan vervolgens op verschillende manier op de cover geplaatst worden. In een kader, zonder kader en misschien half door de tekst heen of bijvoorbeeld over de volledige achterkant. Kijk hierin vooral wat er bij de rest van de cover past.

 

Hoe ga je te werk

 

Plan ruim van te voren een afspraak met een fotograaf, die zijn er toch het beste in om alles acpecten van het lijstje hierboven af te vinken.

Zorg dat je vooraf goed weet hoe de rest van de cover eruit komt te zien. Op deze manier kun je samen overleggen en besluiten of de foto rechthoekig, vierkant, met welke kleur achtergrond, welke kleding enzovoort moet zijn. Het is voor een fotograaf belangrijk om deze dingen van te voren te weten.

 

Zorg dat je de rechten afkoopt. Bij veel fotografen mag je een foto namelijk maar 1 keer gebruiken en als je hem nog een keer wilt gebruiken moet je er opnieuw voor betalen. Dus zorg dat de rechten bij jou liggen zodat je ermee kunt doen wat je wilt.

 

Zorg dat je wat verschillende foto's in dezelfde stijl laat maken zodat je ook wat foto's hebt voor persdoeleinden. Vaak is het beter om een krant zelf van een foto te voorzien dan wanneer een fotograaf van de krant bij je op bezoek komt, die zijn namelijk niet altijd de meest geduldige en communicatieve types (sorry als ik hiermee te veel generaliseer, er zijn vast ook hele leuke)

En zorg dat je zelf mag meebesluiten over welke foto het wordt, laat dit niet alleen over aan de uitgever en de fotograaf. Het is jouw hoofd, jouw boek, en jij moet er blij mee zijn.

 

Je moet rekenen dat je voor een goede serie foto's inclusief de rechten minimaal 200 euro kwijt bent, maar vaak meer. Misschien vind je dit best een grote investering. Maar het verdient zichzelf dubbel en dwars terug. Want zoals Christine in haar tekst schreef: Welke foto ademt: auteur. Welke fluistert: amateur?

Wanneer mensen in de winkel staan om een boek uit te zoeken en jouw foto klopt aan alle kanten, dan gaat jouw boek veel sneller mee naar de kassa. Klopt hij niet, dan gaat hij vaak weer terug op de stapel.

 

En ik weet het, voor veel mensen is gefotografeerd worden gewoon niet leuk. En dan is het een noodzakelijk kwaad wat te nonchalant, te laat en niet goed genoeg gebeurt. Maar tref je een leuke fotograaf, dan verzeker ik je, dat het best meevalt. Wie weet ga je het nog wel leuk vinden!

 

Ik hou van schrijvers, echt enorm! Om die reden heb ik er ook zoveel gefotografeerd, juist om ze te laten zien dat het best leuk kan zijn en dat het zo fijn is om met een goede foto op je boek te verschijnen.

 

En dat is ook mijn doel bij de training Cover it! Ik wil jou een prachtige dag bezorgen waarna je aan het einde van de dag naar huis gaat met een fantastische achterflap tekst, de titel, een algemeen cover idee en een prachtige auteursfoto. All in one!

Doe je niet mee, ook helemaal goed, dan hoop ik dat je aan bovenstaande tekst iets hebt gehad. Jouw boek mag er zijn!